46131

•    „Nasz świat” to kosmos, a reszta to coś w rodzaju zaświatu (obszar obcy zamieszkały przez demony itp.) - chaos.

•    Już na samym początku istnienia naszego świata nastąpiło objawienie sacrum.

•    Coś, aby mogło stać się naszym światem, musi zostać stworzone (na wzór stworzenia świata przez bogów).

•    Obrzędowe objęcie w posiadanie musi powtórzyć kosmogonię.

•    Człowiek „stwarzając” od nowa swój własny świat, uświęca go

4. Kousekraga miejsca; powtórzmicjuttiiiogmii

•    Nieznanych terytoriów zawsze jest konsekracją. Organizując przestrzeń powtarza się działania bogów. Świat który kreujemy jest zawsze powtórzeniem świata stworzonego i zamieszkałego przez bogów.

•    Człowiek podejmując decyzję o zasiedleniu w jakimś miejscu i zagospodarowaniu go, sam wybiera sobie świat i go stwarza.

5. -Środek świata"

Tam, gdzie dzięki sakralizacji miejsca nastąpił „przeskok miedzy poziomami”, umożliwiona została łączność między ziemią, niebem i piekłem.

a)    Miejsce święta stanowi przerwanie jednorodności przestrzeni

b)    Symbolem tego przerwania jest otwarcie, które umożliwia przejście np. z nieba na ziemię

c)    Łączność z niebem wyraża się przez różne obrazy odnoszące się do axis mundi np. góra, słup, drzewo, drabina

d)    Wokoło owej osi kosmicznej rozciąga się świat, jest więc ona środkiem świata.

6. fNasz świat" znajduje się zawsze w środku

•    Prawdziwy świat znajduje się zawsze pośrodku, w centrum

•    Wszystko równocześnie i osobno odzwierciedla obraz wszechświata i środek świata

•    Człowiek stara się żyć jak najbliżej środka świata, wie, że jego kraj znajduje się faktycznie pośrodku ziemi.

Człowiek społeczeństw tradycyjnych był w stanie żyć jedynie w obszarze, gdzie umożliwiona

była łączność z „tamtym światem”.