46148

R. Beiiedict „ Wzory kultury (Marta Nadulska; 67-84)

ANTROPOLOGIA - nauka o ludziach żyjących w społeczeństwie. Koncentruje się na cechach fizycznych i technikach wytwórczych odróżniających daną społeczność od innych. Antropolog bada zachowania ludzkie ukształtowane przez tradycje. Interesuje się zwyczajami, które można znaleźć w różnych kulturach.

Człowiek odbiera świat przy pomocy określonego zespołu zwyczajów, instytucji i sposobów myślenia. Historia życia każdej jednostki jest przede wszystkim procesem przystosowania się do wzorów i zasad przekazanych przez tradycję społeczności, w której żyje.

Ludzie z cywilizacji zachodniej nie są świadomi innych kultur. Jednolitość zwyczaju jaki widzą dookoła siebie sprawia, że nie wyobrażają sobie innego sposobu życia niż własny. Materializm utrudnia poważne traktowanie cywilizacji innych ludów.

Jedną z najwcześniej pojawiających się znamiennych cech ludzkich, jest rozróżnienie między własną zamkniętą grupą, a obcą.

Człowiek pierwotny nie poczuwał się do życia we wspólnocie z rodzajem ludzkim. Nie istniało dla niego nic oprócz własnej grupy i jej stylu życia.

Współczesna rzeczywistość zmusiła wiele cywilizacji do nawiązania ścisłego kontaktu, co doprowadziło do racjonalizmu i snobizmu rasowego.

Żadna cecha społecznej organizacji plemiennej (język, religia itp.), nie jest zawarta w komórkach rozrodczych człowieka.

Kultura może ogarniać całe zorganizowane zachowanie danego społeczeństwa (różne sytuacje mogą być rozpatrywane tylko z jednego punktu widzenia).

Kultura jest wspólnym wzorem myślenia i działania. Wybiera spośród możliwych cech istniejących w sąsiednich rejonach te, które może spożytkować, a odrzuca inne, których spożytkować nie jest w stanie. Inne zaś przekształca stosownie do swych wymogów. Z tego punktu widzenia ważną jednostką socjologiczną nie jest zwyczaj, ale konfiguracja kulturowa.

Zachowanie zbiorowe, to także zachowanie jednostek. Jest to świat w którym każdy człowiek występuje indywidualnie, a otaczający świat jest podstawą kształtowania osobistego życia.

Miedzy rolą społeczeństwa a rolą jednostki nie istnieje właściwie żaden antagonizm. Kultura społeczeństwa dostarcza surowego materiału, z którego jednostka formuje swoje życie.

Społeczeństwo nie jest całością, którą można by oddzielić od składających się na nią jednostek. Żadna jednostka nie może osiągnąć nawet progu swych możliwości bez kultury i odwrotnie.

Nie można omawiać wzorów kultury bez szczególnego uwzględnienia stosunku tych wzorów do psychologii jednostki.