46154

S.Freud „Ego z id”

(Agnieszka Morzy; 261-273)

Podstawowym założeniem psychoanalizy jest podział psychiki na świadomość i nieświadomość.

•Stan świadomości szybko przemija. Wyobrażenie świadome w tej chwili, w chwili następnej świadome już nie jest, jednak w pewnych łatwych do zrealizowania warunkach może ponownie zostać uświadomiona.

•Modelem nieświadomości są treści stłumione. Jest ona dwoista: latentna (zdolna do uświadomienia) i treści stłumione, z racji swej natury same w sobie niemożliwe do uświadomienia.

Za pośrednictwem wyobrażeń słownych wewnętrzne procesy myślowe stają się postrzeżeniami. Fakt ten dowodzi, że wszelka wiedza pochodzi z doświadczenia zewnętrznego.

Ego - przedświadomość

Id - pozostała część psycliiki, w którą ego przechodzi i która zachowuje się jak nieświadomość.

! Ego jest częścią id.

Funkcjonalnie ego ma władzę nad dostępem do słery duchowej. Jest jak jeździec, który chce ujażmić rumaka (id), ale czasem żeby z niego nie spaść musi dać się ponieść.

Supcrcgo - ideał ego

Libido - energia seksualna, nieświadomy popęd rozrodczy działający wedłóg zasady przyjemności

Mały chłopiec identyfikuje się z ojcem, tzn. rozpoznaje w nim siebie, swoje przedłużenie. Chęć posiadania matki sprawia, że ojciec jest traktowany jak rywal (kompleks Edypa). Zapobiec temu może identyfikacja z matką lub wzmocnienie identyfikacji z ojcem. Wówczas kształtuje się super ego, które nie tylko mówi: "Musisz być taki jak ojciec", ale także 'Tego zrobić nie powinieneś, bo to zarezerwowane tylko dla niego".

! Superego jako rzecznik świata wewnętrznego przeciw stawia się ego, które przedstaw ia św iat wewnętrzny.