46431

koncepcja kształtu „europejskiego domu" po zakończeniu konfliktu między wschodem i zachodem.

-> I. Krąg wewnętrzny stanowi Unia Europejska po zakończeniu tworzenia rynku wewnętrznego i Unii Politycznej oraz Unii Gospodarczej i Walutowej jako najwyższej fazy integracji. II. Krąg najbliższy środkowemu to kraje EFTA: Islandia, Lichtenstein, Norwegia, Szwajcaria -ściśle współpracujące z UE pod względem prawnym i politycznym. III. Trzecim kręgiem są wschodnioeuropejskie państwa stowarzyszone z UE. Czwarty krąg tworzy Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie - jako struktura ogólna.

-» Koncepcja ta dotyczy również samej UE i realizacji Traktatu z Maastricht, wskazująca na możliwość stopniowego i zróżnicowanego realizowania przez poszczególne kraje zapisanej w nim unii gospodarczo-walutowej. Jej pojawienie się było efektem trudności w zrealizowaniu kryteriów konwergencji UE bądź niechęci do tak dalekiego pogłębiania integracji przez część państw, zainteresowanie członkostwem w UE słabo rozwiniętych krajów Europy Środkowo-Wschodniej i próba pogodzeiua idei rozszerzenia UE na wschód z równoczesnym pogłębianiem integracji.

Nazwa „Europa koncentrycznych kręgów" została szybko zastąpiona określeniem „Europa różnych szybkości” lub „Europa o wielu prędkościach” (w nawiązaniu do koncepcji Brandta - Europy dwóch prędkości), gdyż nie kojarzyło się ono z zamykaniem pewnych możliwości dla części państw, pozostających w drugim czy trzecim kręgu.

6. Koncepcja Europy dwódi prędkości - Termin ten po raz pierwszy pojawia się w Raporcie Leo T indem ansa. ówczesnego premiera Belgii z 1975 roku, który nawiązuje do pomysłu W. Brandta z 1974r. Zakłada się tam integrację dwóch prędkości tzw. twardego rdzenia i reszty państw integrujących się w wolniejszym tempie. Z założenia nie wszystkie państwa mogą lub chcą podążać w kierunku integracji europejskiej w jednakowym tempie, a w związku z tym należy odnaleźć środki do pogodzenia różnych interesów.

-> Za twórcę koncepcji uważa się W. Brandta, który twierdził, iż „(...) Europa potrzebuje polityki stopniowania w rozwoju integracji z powodu silnych różnic gospodarczych.”

-» Państwom członkowskim, które nie mogą czy mają problemy z realizacją stawianych przed iumi zadaniami, należy przyznać prawo derogacji, a pozostałym umożliwić dalszą integrację.

Brandt proponuje, aby państw dążyły do wspólnie ustalonych celów, ale w różnym tempie.

—> Warunkiem powodzenia tej koncepcji jest zgoda państw na bezwzględne akceptowanie acquis communnitaire (dorobek wspólnotowy).

Model ten jest w praktyce stosowany podczas przyjmowania nowych państw do Unii Europejskiej (wprowadzanie okresów przejściowych).