124434

-    iiaw.do teorii Przybyszewskiego,z różnicami

-obok opozycji treść-forma,stawia formuła-forma. Forma jest czymś dobrym,koniecznym dla ducha, formuła zaś tym co krępuje

-w opozycjach :społeczeństwo-indywiduum,obiektywizm-subiektywizm, Hulewicz czasami

akcentuje pierwszy,czasami drugi człon

-ostatecznie rezygnuje z opozycji na rzecz harmonii

-forma jest przed treścią,z niej rodzi się duch

-sztuka jest wyrazem istoty,ducha, pomija to co przypadkowe

-prawdziwa sztuka odtwarza ruch

cjteoria Jana Stura

-dialektyczna świadomość-istnienie opozycji,ale jednocześnie okazuje ich względność -ekspr.jest dalszym ciągiem romantyzmu („Czego chcemy”1920)

-konieczność wyrażania epoki przez sztukę

-dusza jest zjawiskiem wielopłaszczyznowym,czyi i bytem wewn. sprzecznym

-głównym postulatem jest harmonia

-w sztuce potrzebna jest dusza,treść,ciało i forma

-utwór powinien być zrozumiały dla czytelnika

-naczelną zasadą jest prawda

-Stur pragnie piękna tożsamego z prawdą,a nie będącego w opozycji

3) Nazwa pochodzi od francuskiego ‘expression’-wrażenie. Prąd literacki w modernistycznej i postmodernistycznej lit. Powst. w Niemczech ok. 1910 r., jako kierunek awangardowy. Ekspr. był paradoksem, bo najpierw powst. nazwa a potem definicje i założenia. Stąd ta różność teorii.Linie: apolińska(formalna,techniczna,francuska,matisse’owska) i dionizyjska

(treściowa,mistyczna,niemiecka i munchowska).

4) cechy:

-    poznanie możliwe jedynie przez intuicję bądź przez estetykę

-rzeczywistość ma str.dualistyczną-przeciwstawienie ducha i materii,dobra i zła,wolności i

determinizmu,historycznej zmienności i ponadczasowej natury ludzkiej

-przejawiał postawę aktywistyczną - czynną(tym różnił się od symb.,impres.,naturalizmu)

-sztuka otwarta dla metafizyki

-uczucia,przeżycia miały być głównym elementem sztuki.Sztuka pojmowana jako subiektywny

wyraz przeżyć artysty

-dążenia do autentyczności

-formy kontrastowe i dynamiczne

-subiektywizacja i indywidualizacja języka

-wulgaryzmy,groteska,karykatmy,motywy snu i halucynacji, fantastyka

5)    BLAUE REITER, DER, awangardowe, luźno związane ugrupowanie artyst. (nazwa od obrazu W. Kandinskiego ‘błękitny jeździec’), zał. 1911 w Monachium, odłam Neue Kunstleryereinieung: skupiało malarzy o różnych postawach artyst.; pierwsza wystawa 1911; teoretycy grupy:

Kandinsky, F. Marc, A. Mackę, P. Klee; program Der Blaue Reiter, zawarty w pracy Ober das Geistige in der Kunst Kandinskiego i artykułach w almanachu „Der Blaue Reiter” (oba 1912), głosił odejście od zewu. form rzeczywistości ku jej treściom duchowym, wyrażanym wg teoretyków Der Blaue Reiter np. w sztuce ludów pierwotnych, rysunkach dzieci; przez podkreślenie znaczenia formy i koloru Der Blaue Reiter wywarło wpływ na ugruntowanie się tendencji abstrakc. w sztuce;

I wojna świat, położyła kres działalności grupy; idee Der Blaue Reiter podjął Banhaus i grupa die Blaue Yier.

6) okresy