47523

Jeżeli użytkownik A chce uzyskać połączenie z użytkownikiem B to wysyła do węzła 1 żądanie uzyskania połączenia. Zwykle kanał łączący użytkownika A z węzłem 1 jest kanałem dzierżawnym (linią dedykowaną), więc połączenie już istnieje. Następnie węzeł 1 (na podstawie odpowiedniej procedury) znajduje kolejny węzeł na trasie do użytkownika B. Załóżmy, że wybrany został węzeł 4. Węzeł 1 rezerwuje kanał łączący go z węzłem 4 i przesyła do węzła 4 żądanie połączenia z użytkownikiem B. Z kolei węzeł 4 rezerwuje kanał do węzła 5 i dołącza go do zarezerwowanego wcześniej kanału łączącego węzły 4 i 1. Żądanie połączenia przechodzi do węzła 5. W ten sposób zostaje zestawiona trasa od użytkownika A do węzła 5. Węzeł 5 dołącza następnie do utworzonego połączenia kanał łączący go z użytkownikiem B. W ten sposób utworzone zostaje połączenie od użytkownika A do użytkownika B, którym następnie są przesyłane wiadomości służbowe pozwalające określić czy użytkownik B zgadza się na to połączenie;

b)    faza transferu danych - wymiana danych między użytkownikami połączeniem ustanowionym w poprzedniej fazie;

c)    faza rozłączenia połączenia - odbywa się poprzez wysłanie odpowiednich wiadomości kolejno do węzłów 1, 4 i 5. Powoduje to, że kanały wchodzące w skład połączenia są zwalniane i mogą posłużyć do zestawiania połączeń pomiędzy innymi użytkownikami;

Istotną cechą tecliniki komutacji kanałów jest konieczność ustanowienia połączenia między użytkownikami zanim zostaną przesłane dane. Powoduje to powstanie pewnych opóźnień w przesyłaniu informacji oraz to, że kanały są niewykorzystywane podczas zestawiania połączenia, rozłączania połączenia oraz w przerwach w transmisji przy zestawionym połączenia W efekcie daje to spadek efektywności wykorzystania sieci a tym samym zwiększa koszty jej eksploatacji. Technika ta jest wykorzystana w sieciach, w których przesyła się jednocześnie dane i głos. Przykładem sieci z komutacją kanałów może być sieć telefoniczna. Sieć ISDN również wykorzystuje technikę komutacji kanałów.

2. Komutacja pakietów.

Jest to najbardziej elastyczna z technik komutacji spośród obecnie stosowanych. Jest bardzo przydatna w sieciach, w których użytkownik musi wymieniać dane z wieloma innymi użytkownikami naraz i którzy przesyłają zmienne ilości danych Technika komutacji pakietów polega na tym, że informacje są przesyłane przez sieć w postaci pakietów: informacja użytkownika jest dzielona na części o stałym rozmiarze (z wyjątkiem ostatniej). Następnie do każdej z nich dodawany jest nagłówek (o stałej długości).