124522

W grudniu 1941 roku prezydent Roosvelt powołał US Office of Censorship. Był to urząd, który zajmował się kontrolowaniem łączności między USA i zagranicą za pośrednictwem poczty, telegrafu i telefonu. Wiatach powojennych wydarzenia międzynarodowe w których uczestniczyły Stany Zjednoczone zaostrzały stosunki między mediami i politykami. 29. III. 1960 roku ukazało się w „The New York Times” ogłoszenie, które zostało opłacone przez nowojorski Komitet Obrony Martina Luthera Kinga. W tekście nawoływano do zbierania pieniędzy na obronę lidera czamoskóiych Amerykanów, oskarżano władze Alabama o nadużycia podatkowe, brutalne zachowanie się lokalnej policji wobec studentów w Montgomery i zorganizowanie najścia na dom Kinga. Ogłoszenie to zostało przedrukowane przez lokalne gazety w Alabamie wraz z komentarzami oskarżającymi nowojorski dziennik o kłamstwa, co stało się początkiem konfliktu prawnego, zagrażającemu dalszej egzystencji „The New York Timesa”, także prawy prasy do relacjonowania napiętych problemów społecznych. Władze i policja w Montgomery wytoczyli proces gazecie za przeinaczanie faktów domagając się przy tym kilkuset tysięcy dolarów odszkodowania za poniesione krzywdy moralne. Do tego pozwu dołączyły także władze stanu Alabama i roszczenia wzrosły do bardzo dużej wtedy kwoty 3 milionów dolarów. Sąd w Alabamie skazał dziennik, lecz w 1964 roku Sąd Najwyższy uchylił ten wyrok uzasadniając to tak: konstytucyjne gwarancje wolności słowa i prasy wymagają prawa federalnego, które zakazywałoby osobie sprawującej funkcje publiczne dochodzenia odszkodowań za oszczerstwa odnoszące się do jej publicznego zachowania, dopóki nie udowodni ona, że czyn ten został popełniony ze złą wolą, to znaczy za wiedzą czy w grę wchodził fałsz czy też nie. Wyrok ten zacłiował swoje znaczenie po dzień dzisiejszy, a doktryna ta przyjęła się pod nazwą „zasada The New York Timesa”.

W latach 60-tych i później, kilka inny:h wyroków miało precedensowe znaczenie dla wolności prasy i dla ochrony osób pełniących funkcje publiczne. Tworzyły one normy i zasady postępowania w takiej dziedzinie jak ochrona przed publicznym oszczerstwem, czyli fałszywym oskarżeniem w prasie, godzącym w czyjąś reputację. Oskarżenie autora musi wynikać z faktu, że chodzi o opublikowanie nieprawdy, o krzywdę konkretnej osoby. Podstawową zasadą stała się oclirona prywatności, która została ściśle określona przez piśmiennictwo amerykańskie. W 1966 roku Kongres uchwalił ustawę Freedom of Information Act ( ustawa o swobodnym dostępie do informacji). Na jej podstawie dokumenty federalne stały się powszechnie dostępne, a ich utajnienie powinno być uzasadnione prawem.

Dotyczy to działalności wykonawczej rządu federalnego i obejmuje dokumenty na papierze i w komputerach, wydawane przez agencje rządowe. Od tej reguły są również wyjątki, są to pewne dziedziny, które mogą pozostać niedostępne, mianowicie:

-    raporty o bankach

-    informacje na temat ropy naftowej, gazu i zasobów wody w celu zapobiegania działalności spekulacyjnej

-    poufne informacje biznesowe

-    sfera zasad i praktyk

-    bezpieczeństwo narodowe

-    robocze projekty rządowe

Dziennikarze mają dostęp do tych dokumentów, lecz muszą zwrócić się z pisemną prośbą do władz o ich udostępnienie i uzyskać zgodę.