48019

ORIENTACJA PRZESTRZENNA

Zdolność orientacji przestrzennej.

Jest to względnie trwała zdolność rozpoznawania położenia (i jego zmian ) własnego ciała lub innych ludzi oraz przedmiotów w przestrzeni. W sporcie przestrzeń tą stanowi określone pole działania np. boisko, ring. Orientacja przestrzenna jest procesem percepcyjnym w sterowaniu i regulacji czynności i działań ruchowych

1.    Orientacja przestrzenna składa się z

a)    recepcji informacji - przekazywania informacji z receptorów do mózgu,

b)    rozpoznawania informacji w mózgu w oparciu o tzw. schematy percepcyjne.

2.    Orientacja przestrzenna zależy od zdolności:

a)    kierowania do wewnątrz, na zewnątrz, koncentracji zawężania i rozszerzania, podzielności, przerzutności uwagi,

b)    jakości funkcjonowania receptorów np. jakości wzroku.

c)    stopnia rozwoju schematów percepcyjnych (doświadczenia),

d)    rozpoznawania informacji (szybkości i jakości antycypacji percepcyjnrj opartej o różnicowanie, interpolację i ekstrapolację infonnacji)

3.    Parametry przestrzenne związane z orientacją przestrzenną:

a)    odległość, wysokość, szerokość, pole powierzchni, kąt itp.

b)    kierunek, trajektoria ruchu, rotacja

Orientację przestrzenną można rozwijać pod wpływem ćwiczenia. Trening orientacji przestrzeimej powinien być włączony do planów treningowych zwłaszcza w tych dyscyplinach, w których wymagany jest wysoki poziom tej zdolności.

4.    Miara zdolności orientacji

Może nią być błąd w subiektywnej ocenie parametrów przestrzennych położenia i ruchu części ciała względem siebie, całego ciała i przedmiotów w odniesieniu do innych ludzi i przedmiotów.

Test do pomiaru orientacji przestrzennej (modyf.Wyżnikiewicz-Kopp.1992) - bieg do wywołanych munerów