49160

2.Wpłytv autyzmu na rodziców:

Fakt posiadania dziecka z autyzmem wywiera bardzo istotny, ale także bardzo złożony i skomplikowany wpływ na rodziców.

Rodzice bardzo różnie reagują na fakt, iż to właśnie ich dziecko cierpi na pewnego rodzaju zaburzenia. Do najczęściej spotykanych reakcji należą:

•    złość

•    poczucie bezsilności i winy

•    szok

•    głębokie załamanie

•    depresja

Dopełnieniem tego typu reakcji emocjonalnych jest fakt, że dziecko autystyczne po urodzeniu wygląda tak samo jak zdrowe dziecko i nic tak naprawdę nie wskazuje iż jest ono w mniejszym lub większym stopniu upośledzone. W rozwoju dziecka autystycznego istnieje okres, w którym wydaje się ono zupełnie normalne i będące w stanie spełnić oczekiwania, wymagania nałożone przez rodziców. To właśnie ten okres sprawia, że co raz trudniejsze staje się pogodzenie z diagnozą, a także ze stopniowym narastaniem symptomów zaburzenia.

Tego typu sytuacje są niezmiernie stresogenne, a niejednokrotnie zmuszają rodziców do ponownego przeanalizowania swoich aspiracji- dochodzi w takim przypadku do zmieszania się nadziei z rozpaczą (potwierdziły to badania Harrisa przeprowadzone w 1991 roku).

Większość negatywnych uczuć, a także myśli zostaje stłumiona wewnątrz siebie, ponieważ rodzice zdają sobie sprawę, iż ich dziecko do końca życia będzie od kogoś zależne.

Bardzo często pojawia się myśl o przemijaniu, a także pytanie co stanie się z dzieckiem po ich śmierci, czy będzie miało należytą opiekę, rehabilitację itd.

Wśród badanych rodziców pojawiały się także przypadki osób, które za zaistniały stan rzeczy, czyli posiadanie dziecka niepełnosprawnego obwiniały partnera. Prowadziło to do rozpadu związku, co wywierało negatywny wpływ na psycliikę dziecka autystycznego.

Występowały także zgoła odmienne typy reakcji, do najczęstszych należy zaliczyć obwinianie się rodziców w głównej mierze zwłaszcza matek o niewystarczającą ilość pozytywnych uczuć kierowanych do dziecka.

W nie małym stopniu na negatywne stany uczuć rodziców mieli wpływ członkowie rodzin, a także ludzie z bliskiego otoczenia rodziny dziecka autystycznego co prowadziło do występowania długotrwałych stanów depresyjnych u rodziców dziecka.

W trakcie badań dowiedziono, iż na długotrwały wpływ czynników stresogennych inaczej reagują matki, a inaczej ojcowie co pozwoliło wyciągnąć pewne wnioski.

•    matki głównie z racji tego, iż na ogół więcej czasu poświęcają dzieciom są bardziej podatne na stres aniżeli ojcowie

•    w dużej mierze przypadków z dwojga partnerów, to właśnie najczęściej matki obwiniają się za upośledzenie dziecka

•    kobiety gorzej oceniają swoje umiejętności rodzicielskie

•    ojcowie natomiast wykazują bardzo dużą podatność na popadanie w stany depresyjne

•    cechują się niejednokrotnie trudnościami w nawiązywaniu relacji z innymi ludźmi