51035

-    wyłączne kompetencje sądów do stosowania środków pozbawienia wolności;

-    wolność i tajemnica komunikowania się;

-    nienaruszalność mieszkania;

-    prawo do odszkodowania za bezprawne pozbawienie wolności;

Treść ograniczeń standardów musi być analizowana pod kątem zachowania rzetelnego procesu. Tryb postępowania wobec osób nieobecnych został wyeliminowany z kodeksu karnego ze względu na mespełniame standardów rzetelnego procesu, zwłaszcza nie realizował gwarancjo prawa do obrony. Po wprowadzeniu nowego KKS jeden z sądów zadał pytanie Trybunałowi Konstytucyjnemu: czy rozwiązania z art. 173-177 KKS są zgodne ze standardem rzetelnego procesu, a zwłaszcza czy są zgodne z zasadą prawa do obrony. Zdaniem sądu rejonowego przepisy, które stosuje się w stosunku do osób nieobecnych naruszają prawo oskarżonego do: powiadomieiua go o istocie i przyczynie aktu oskarżenia; naruszają prawo do posiadania czasu i możliwości do przygotowania do obrony; naruszają prawo do obrony osobistej; naruszają prawo oskarżonego do przesłuchania świadków w jego obecności i możliwości zadawania pytań. TK uznał, że zasada rzetelnego procesu to zasada, która pozwala na wypośrodkowanie decyzji podejmowanych w sferze praw człowieka, chronionych przez konwencje, które uwzględniałyby zachowanie optimum pomiędzy wymogami sprawiedliwości proceduralnej oraz sprawności procesu. TK uznał, że jedna z zasad procesu karnego skarbowego jest zasada legalizmu. Oznacza ona obowiązek ścigania przestępstw. Skoro organy mają obowiązek ścigania przestępstw to temu właśnie służy ten tryb wobec osób nieobecnych. TK dostrzegł w trybie tym pewne ograniczenia zasad postępowania karnego, ale uznał je za czasowe. Tryb ten jest tak ukształtowany, że jeżeli zapadnie prawomocny wyrok, a oskarżony zgłosi się do dyspozycji sądu - wówczas doręcza mu się odpis takiego prawomocnego wyroku i może on je zakwestionować, jeżeli stawi się na rozprawę wyznaczoną pod swoją nieobecność, to uprzednio wydany wyrok utraci moc a postępowanie będzie się toczyło od początku.

Zasada prawdy

To dyrektywa zgodnie z którą wszelkie rozstrzygnięcia organów procesowych powirmy opierać się na prawdziwych ustaleniach faktycznych, zgodnych z rzeczywistością. Zasada ta wynika z treści art. 2 par. 2 KPK w związku z art. 113 par. 1 KKS, który nakazuje odpowiednie stosowanie tego przepisu KPK Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne. Regulację tę wspiera art. 92 KPK w związku z art. 113 par. 1, zgodnie z którym podstawę orzeczenia może stanowić jedynie całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu, mający znaczenie dla rozstrzygnięcia. Dyrektywa ta odnosi się do ustalania faktów w procesie.

Zasada prawdy nakłada na organy procesowe obowiązek poznania owej prawdy. Dotyczy to nie tylko organów rozstr zygających lecz także np. organów postępowania przygotowawczego. Wyrazem tej zasady jest także przepis art 167 KPK w związku z 113 par . 1 KKS, z którego wynika uprawnienie organów procesowych do przeprowadzania dowodów z urzędu. W art. 170 KPK normuje się sytuację, w których dopuszczalne jest oddalenie wniosku dowodowego.

Oddala się wniosek dowodowy, jeżeli:

1)    przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,

2)    okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy,