51048

Trybunał nie może nakazać wydania określonego środka prawnego, uwzględnienia stanowiska powodów, zakreślić pozwanemu odpowiedniego terminu na podjęcie działania lub nawet nakazać podjęcia działań bez zbędnej zwłoki.

Takie stanowisko jest uzasadnianie założeniem, że sądy UE me mogą zastępować w drodze wyroków sądowych innych instytucji, które stanowią prawo zgodnie z procedurami określonymi w Traktacie.

13. Odpowiedzialność odszkodowawcza Unii (art. 268 i 340 TFUE):

Art. 268 TFUE: „Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do orzekania w sporach dotyczących odszkodowań określonych w- art 340 akapit drugi i trzeci”.

Art. 340 TFUE: „ Odpowiedzialność umowna Unii podlega prawu właściwemu dla danej umowy.

W dziedzinie odpowiedzialności pozaumownej Unia powinna naprawić, zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla praw Państw Członkowskich, szkody wyrządzone przez jej instytucje lub jej pracowników przy wykonywaniu ich funkcji

Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, Europejski Bank Centralny jest zobowiązany do naprawienia, zgodnie z ogólnymi zasadami wspólnymi dla praw Państw Członkowski cli, szkód wyrządzonych przez Bank lub jego pracowników przy wykonywaniu ich funkcji. Odpowiedzialność osobistą pracowników wobec Unii określają przepisy ich regulaminu pracowniczego lub mających zastosowanie warunków zatrudnienia”.

Przedmiotem skargi odszkodowawczej jest roszczenie odszkodowawcze skierowane przeciwko Unii. Jest to zatem przedmiot odrębny od przedmiotu skargi z art. 263 (skarga o stwierdzenie nieważności aktu prawa wtórnego Unii) i art 265 TFUE (skarga na bezczyiuiość instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej Unii). Celem postępowania inicjowanego tą skargą jest skompensowanie szkody wywołanej działaniem albo zaniechaniem instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej Unii (niekiedy nawet wówczas, gdy me nosi ono znamion bezprawności). Celem tym jest natomiast wyeliminowanie przyczyny bezprawia (tj. aktu naruszającego normy wyższego rzędu albo niezgodnego z prawem stanu bezczynności instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej UE) z obrotu prawnego. Dlatego też skarga ta jest autonomiczna w stosunku do skargi o stwierdzenie nieważności aktu prawa wtórnego UE i skargi na bezczyiuiość instytucji, organu lub jednostki organizacyjne Unii.

Odpowiedzialność kontraktowa Unii

Zgodnie z pierwszym akapitem art. 340 TFUE odpowiedzialność kontraktowa (umowna) Unii podlega prawu właściwemu dla danej umowy. Jak wynika z art. 274 TFUE. w zakresie odpowiedzialności kontraktowej Unii co do zasady właściwe są sądy krajowe, chyba że strony umowy poddały ewentualne spoiy z niej wynikające pod jurysdykcję TS, zgodnie z ait. 272 TFUE. Zgodnie z art. 272 TFUE do oceny, czy sprawa należy do jurysdykcji Trybunału, właściwe jest wyłącznie prawo Unii.

W przypadku umów zawieranych przez Unię (jej instytucje) standardem jest wprowadzenie klauzul określających prawo właściwe dla zobowiązań umownych. Tego rodzaju klauzule mają znaczenie kluczowe dla ustalenia prawa właściwego, niezależnie od innych czynników, takich jak miejsce wykonania zobowiązania. Jeśli brakuje takiej klauzuli, do ustalenia odpowiedzialności kontraktowej Unii właściwe jest to prawo, które jest stosowane jako właściwe dla samej umowy.