51050

przetłumaczenie pewnych sformułowań tak, by brzmiały identycznie w różnych językach, a jednocześnie jednakowo w językach prawnych i

prawniczych. Zdarza się, że ten sam wyraz brzmiący właściwie identycznie w różnych językach, w rzeczywistości ma jednak zupełnie inne znaczenie.

-    wykładnia systematyczna - zasady wykładni systematycznej (systemowej) oparte są prima facie na systemie prawnym jako całości, na który składa się zespół uporządkowanych norm i przepisów prawnych, spójnych, o określonej hierarchii. W związku z tym umiejscowienie danego przepisu prawnego w systemie prawnym (ujęcie sensu largo) lub w danym akcie normatywnym (ujęcie sensu stricto) stanowi istotną wskazówkę dla podmiotu dokonującego wykładni. Wyznacznikiem są tu zasady i reguły będące odzwierciedleniem przyjętych wartości w danym systemie prawnym lub akcie normatywnym. Ta metoda wykładni wydaje się pełnić istotną rolę w przypadku prawa wspólnotowego. Stanowi dopełnienie wykładni językowej, wskazując jak należy rozumieć dane przepisy czy normy w oparciu o zasady prawa wspólnotowego, które wyznaczają kierunek wykładni językowej, upewniając interpretatora o prawidłowym rozumieniu tekstu prawnego. Rozważając hierarchię norm w danym systemie prawnym - w przypadku prawa krajowego -mamy do czynienia z nakazem interpretacji prawa zgodnie z konstytucją. Odbiciem tej zasady w prawie wspólnotowym jest interpretowanie przepisów zgodnie z Traktatami. O zgodności przepisu czy normy z konstytucją orzekają sądy konstytucyjne, zaś w przypadku prawa wspólnotowego organem kompetentnym jest TSUE, który, między innymi, orzeka o zgodności przepisów z Traktatami oraz dokonuje ich wykładni i w tym sensie jest wspólnotowym sądem konstytucyjnym. Istotna jest również systematyka wewnętrzna danego aktu prawnego. Lokując przepis w całym kontekście normy prawnej, interpretator posiada niemalże gwarancję właściwego zrozumienia przepisu. W przypadku wykładni systematycznej można rozważać dany przepis w kontekście normy prawnej, ale również, co jest właściwsze, pizez pryzmat całego systemu prawnego. Tu oczywisty jest postulat, by prawo pochodne było interpretowane w duchu prawa pierwotnego.

-    wykładnia celowości owa - większość orzeczeń TSUE nakazuje analizowanie przepisów Traktatów zgodnie z celem i duchem Traktatu. Wykładnia celowościowa ma charakter dynamiczny, podążając za licznymi zmianami związanymi z wypełnianiem procesu integracyjnego konkretnymi treściami i uwikłaniem poszczególnych przepisów w cały system. TSUE, dokonując interpretacji prawa, rozważa cele i potrzeby Unii, biorąc pod uwagę, czy dane brzmienie przepisu pizyczynia się do ich realizacji. TSUE, mając stosowną swobodę przy dokonywaniu wykładni, pełni niezmiernie ważną rolę. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że jest motorem integracji i przez swą linię orzeczniczą wyznacza jej kierunki. Oczywiście, wobec tego staje się również obiektem częstej krytyki. W związku z zasadą proporcjonalności w procesie wykladiu istnieje zakaz ograniczania praw i wolności obywatelskich. Zakaz takiej interpretacji prawa, która prowadzi do ograniczania praw i wolności znajduje również zastosowanie w wykładni prawa wspólnotowego. W prawie tym powyższy zakaz jest wzmocniony poprzez obowiązek przestrzegania tzw. czterech wolności. Stanowią je: sw^roboda przepływu osób, usług, kapitałów i towarów. Należy przyjmować takie środki, które będą jak najmniej uciążliwe i nie ograniczą podmiotów', a jednocześnie umożliwią realizację danego celu. Zasada ta znajduje odzwierciedlenie w regule in dubio pro libertate przyjmującej, iż wątpliwości interpretacyjne powinny być rozstrzygane na rzecz praw i wolności jednostek (wykładnia rozszerzająca), tym samym w razie w^rątpliw^rości nie należy zwiększać obowiązków jednostek (wykładnia zwężająca).

16. Postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości i przed Sądem (na podstawie Statutu TSUE i Regulaminu Trybunału Sprawiedliwości i Sądu):