graczom drużyny oraz (iii) trzymać na dystans przeciwników w pewnych momentach tak, by wywoiać u nich kryzys myślenia taktycznego.
3. Trening obwodowy. Ćwiczenia te składają się z większej lub mniejszej ilości stacji metodycznie i strategicznie rozłożonych w przestrzeni treningowej i zróżnicowanych pod względem rodzaju zadania ruchowego o charakterze specyficznym lub niespecyficznym. W zależności od dominującego typu zadań przewidzianego dla każdej ze stacji, możemy rozróżnić treningi obwodowe o charakterze wysoce technicznym, techniczno-taktycznym i techniczno-motorycz-nym. Ćwiczenia treningowe zorganizowane w system obwodu pozwalają na skonfrontowanie gracza z sytuacjami, których cele są następujące: (i) ustalenie właściwych proporcji zadań o charakterze techniczno-motorycznym, technicznym lub taktyczno-technicznym, (ii) zróżnicowanie i właściwe połączenie różnych poziomów trudności i złożoności w zadaniach do wykonania na każdej stacji, (iii) wykorzystanie różnych poziomów wymagań w stosunku do potrzeb danego zadania, (iv) rozłożenie wysiłku graczy w taki sposób, by zachować właściwe proporcje pomiędzy okresami wysokich i niższych wymagań, (v) rozwijanie odpowiedzialnych zachowań graczy poprzez wykonanie wcześniej określonych zadań oraz (vi) usprawnianie pracy indywidualnej graczy i w małych grupach.
4. Ćwiczenia ludyczne/rekreacyjne. Takie ćwiczenia treningowe wykorzystują zadania rozwijające sprawność techniczną, wzmacniające ducha zespołowego i stwarzające warunki, które pozwalają zminimalizować napięcie spowodowane sytuacją przed lub po meczu. Ćwiczenia ludyczne/rekreacyjne umożliwiają osiągnięcie następujących celów: (i) zmniejszenie napięcia wynikającego z sytuacji współzawodnictwa, (ii) ułatwienie czynnego odpoczynku, (iii) stworzenie pozytywnych warunków psychologicznych i mentalnych do realizacji sesji treningowej, (iv) wzmocnienie pozytywnej atmosfery w drużynie, (v) potwierdzenie, że nawet w trakcie zabawy można podchodzić do wykonywanego zadania w sposób poważny, odpowiedzialny i zaangażowany, (vi) umożliwienie doskonalenia działań technicznych w atmosferze swobody, pozbawionej napięcia z obawy przed błędem.
5. Zdobywanie gola. Takie ćwiczenia służą do wspierania kontekstów sytuacyjnych o charakterze indywidualnym i zbiorowym sprzyjających ulokowaniu piłki w bramce przeciwnika oraz do udoskonalania wykonywania strzałów tak, aby rozwijać równocześnie takie elementy jak inicjatywa, spontaniczność, improwizacja i zręczność. Ćwiczenia te mają następujące cele: (i) stworzenie odpowiednich warunków do zdobycia gola, (ii) rozwijanie w graczach postaw pozwalających im na wytrwałe dążenie do celu czyli do zdobycia gola, (iii) udoskonalanie tego działania, które jest najważniejszym elementem gry oraz (iv) stymulowanie właściwego temperamentu graczy.
6. Specjalizacje. Są to ćwiczenia stworzone na bazie różnych kontekstów sytuacyjnych związanych z grą, określające i wspierające sprawności taktyczne graczy związane z ich funkcją w drużynie. Gracz stanowi podstawę sukcesu drużyny w trakcie meczu. Zajmowanie danej pozycji w trakcie gry determinuje jego działania względem innych graczy. Działania te z kolei określają linie ataku lub rodzaj komunikacji. Celem takich ćwiczeń jest zapewnienie i rozwijanie warunków treningu pozwalających na rozwijanie zachowań taktyczno-technicznych i umiejętności po-