51983

SSIH (Swiss Watch Industry Corporation Ltd.), do której flagowych produktów należały marki Omega i Tissot. W 1983 roku doszło do fuzji ww. firm, która wynikała z bardzo słabej kondycji finansowej obu przedsiębiorstw. Pierwszego marca tego samego roku oficjalnie zadebiutowała na rynku nowa marka Swatch.

1.1.    Historia i trendy.

W latach pięćdziesiątych pozycja producentów szwajcarskich w branży zegarków była praktycznie niezagrożona. Ich udział w rynku światowym wynosił ponad 50%. Jednak w ciągu następnych trzydziestu lat udział ten spadł do ok. 20%. Wynikało to z faktu pojawienia się na rynku niezwykle groźnych konkurentów ze Stanów Zjednoczonych, Japonii i Hong Kongu. Pomimo wprowadzenia przez Szwajcarów w 1967 roku pierwszego elektronicznego, wyjątkowo dokładnego zegarka naręcznego, technologia ta została odstawiona na boczny tor, a producenci nadal koncentrowali się na dotychczasowo sprzedawanych zegarkach mechanicznych. Dlatego też pozycja Szwajcarii w segmencie zegarków innowacyjnych technologicznie regularnie ulegała osłabieniu, co później zmusiło producentów z tego kraju do nadrabiania luki technologicznej w stosunku do japońskich konkurentów. Niekorzystną sytuację dodatkowo pogłębił fakt umocnienia się franka szwajcarskiego w relacji do dolara amerykańskiego. USA były bowiem kluczowym odbiorcą szwajcarskich zegarków, które eksportowano w 90%.

Istotną rolę odgrywała tutaj również specyficzna struktura omawianej gałęzi przemysłu w Szwajcarii. Bardzo dużo przedsiębiorstw było zaangażowanych w proces produkcyjny pojedynczego zegarka, przemysł ten był więc rozdrobniony poziomo i pionowo. Ponadto ten sam typ zegarka mógł być oferowany pod różnymi markami pochodzącymi zrówno od producentów, dystrybutorów jak i klientów. Utrudniało to identyfikację danego produktu z konkretnym wytwórcą. System ten cechował się lokalnie skoncentrowaną infrastrukturą oraz dużą zależnością od umiejętności wysoko wykwalifikowanych rzemieślników. Z tego powodu branża ta miała ogromne kłopoty z przystosowaniem się do technologii elektronicznej, wymagającej z założenia dużych rozmiarów produkcji w celu skorzystania z efektu skali. Kluczowe sfery tworzenia wartości dodanej przesunęły się z części i montażu w kierunku dystrybucji i marketingu, gdzie przewagę mieli Japończycy. Po wprowadzeniu na rynek zegarków elektronicznych ceny zegarków mechanicznych gwałtownie spadły. Tanie produkty z Hong Kongu zalały rynek, co przyczyniło się do kryzysu szwajcarskich producentów w tej branży, i w konsekwencji do masowych zwolnień pracowników. Dotknęło to również w latach siedemdziesiątych korporację ASUAG, która miała problemy    w

postaci spadku zyskowności, niskiej płynności finansowej oraz wzrastającego zadłużenia długoterminowego.

1.2.    Droga do sukcesu marki Swatch.

W 1978 roku dyrektorem zarządzającym firmy ETA został Ernst Thomke.    W momencie objęcia przez niego funkcji przedsiębiorstwo

znajdowało się    w głębokim kryzysie. Utrata udziału firmy w