przejąć spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych z powodu braku odpowiedniej liczby sędziów do rozpoznawania tych spraw. Nie chciano obarczać sądów dwuinstancyjnym trybem postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.
W 1985r. rady nadzorcze utraciły funkcje orzecznicze i pizestały pełnić rolę organu odwoławczego od decyzji organu rontowego.
4. I990r.- powstanie sądów' apelacyjnych. które stały się II instancją w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.
Zmieniono nazwę pierwszej instancji- nie były to już wojewódzkie sądy pracy i ubezpieczeń społecznych tylko okręgowe sady pracy i ubezpieczeń społecznych, do których właściwości należały sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych z wyjątkiem tych spraw', dla których właściwość została zastrzeżona dla sądów' rej ono wy cli.
W sądzie rejonowym, który ma siedzibę w mieście będącym siedzibą sądu okręgowego tworzy się wydziały pracy i ubezpieczeń społecznych ds. z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.
Są to sądy powszeclme. przed którymi toczy się jednak postępowanie odrębne w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.
Odwołame do II instancji od orzeczenia sądu rejonowego albo okręgowego jest rozpatrywane przez sąd apelacyjny.
Od 1996r. od oizeczeń sądów apelacyjnych kończących postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przysługuje stronom skarga kasacyjna do SN, jako do III instancji. Skarga kasacyjna to środek odwoławczy w^owadzony w 1996r. w miejsce rewizji nadzwyczajnej. Skaiga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, gdy wartość pizedmiotu zaskarżenia niższa niż 10 tys. Zł ( ait. 398‘KPC), jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń społ. przysługuje niezależnie od wartości pizedmiotu zaskarżenia w sprawach o przyznanie i o wstizymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.