Ustawa pozostawiła jedynie Rady Narodowe działające w postaci kolegiów. Jeszcze przed reformą przy Radach Narodowych funkcjonowały prezydia Rad Narodowych, które pomagały w funkcjonowaniu Rad Narodowych jako organów ustawodawczych. W związku z ustawą Rady Narodowe wymagały reorganizacji - prezydia zostały skasowane, ale zostały powołane nowe organy pod starą nazwą. Do nowych prezydiów należały zadania z zakresu działań wykonawczych.
Ustawa z 1950 r. przewidywała strukturę, według której Rady niższego szczebla podlegały Radom wyższego szczebla, z Radą Państwa na szczycie hierarchii oraz Rządowi. Rady Narodowe z jednej strony podlegały Radom Narodowym wyższego szczebla, a z drugiej strony wyborcom, którzy mogli odwołać radnego. Natomiast dla prezydiów Rad Narodowych wszystkich szczebli najwyższą instancją była Rada Ministrów. Prezydia Rad Narodowych podlegały z jednej strony prezydiom wyższego szczebla, a z drugiej strony Radom Narodowym swojego szczebla.
Organami zarządzającymi w terenie były Rady Narodowe z przewodniczącym na czele. Prezydia dzieliły się na wydziały, które zarządzały poszczególnymi dziedzinami. Całość administrowania skupiała się w terenie w prezydiach w myśl hasła Cała władza w ręce Rad. Ustawa z 1950 r. wprowadziła więc poważne zmiany.
W 1952 r. Sejm przyjął Konstytucję PRL, która zaaprobowała stan rzeczy wprowadzony ustawą z 1950 r.
W 1954 r. wydano ustawę, która w miejsce istniejących gmin i gromad wprowadziła gromady nowego typu. Były one trzykrotni mniejsze od dawnych gmin. dzięki czemu władza miała być bliżej obywatela. Przy tej okazji zlikwidowano również sołtysów.