WYKŁAD 1 (04.10.2002)

Zaliczenie : Egzamin (średnia ważona - ocena z ćwiczeń 60% i ocena z testu z wykładu 40%)

Literatura:

B.Gierusz.: Podręcznik samodzielnej nauki księgowania. oddk, Gdańsk 2002

Konsultacje:

311 (WZiA)

Poniedziałek: 17⁰⁰-18⁰⁰

Środa: 11⁰⁰-12⁰⁰

Piątek: 17⁰⁰-18⁰⁰

Zakres, zadania, funkcje rachunkowości:

Rachunkowość i ekonomia (według Samuelsona)

Gruntowe zrozumienie podstaw rachunkowości zostanie ci sowicie wynagrodzone zarówno w czasie studiowania ekonomi, jak i w przyszłości przy podejmowaniu życiowych decyzji ekonomicznych. W naszej „epoce rachunków” znajomość elementów rachunkowości to konieczność.

Podstawowym dokumentem prawnym dla rachunkowości jest Ustawa z dnia 29 września 1994r. O rachunkowości (dz.U.Nr 121, poz.591 z pózn. zm.). Nowelizacja o zmianie ustawy o rachunkowości została wprowadzona 9 listopada 2000r. (Dz.U. Nr 113, poz.1186).

Zakres rachunkowości:

1. Opis przyjętych zasad rachunkowości (zakładowy plan kont, wykaz prowadzonych ksiąg rachunkowych i dokumentacji przetwarzania danych przy rachunkowości komputerowej).

2. Prowadzenie ksiąg rachunkowych (dziennik konta księgi głównej, ksiąg pomocniczych, wykaz składników pasywów i aktywów).

3. Okresowe ustalanie lub sprawdzenie drogi inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów).

4. Wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego.

5. Sporządzanie jednostkowych sprawozdań finansowych (bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów środków pieniężnych (większe firmy)).

6. Sporządzanie przez jednostkę dominującą skonsolidowanych sprawozdań grupy kapitałowej (jednostkowe i całości)

7. Gromadzenie i przechowanie dokumentów związanych z rachunkowością ( ile lat mówią przepisy)

8. Oddanie sprawozdań finansowych większych jednostek badanie przez biegłych rewidentów i ogłaszanie.

Rachunkowość to system ewidencji gospodarczej mający charakter procesu identyfikacji, klasyfikacji, mierzenia rejestracji i przesyłania informacji o operacjach gospodarczych.

Zadania rachunkowości:

Przedstawianie w sposób prawidłowy (zgodnie z duchem i literą ustawy), rzetelny (wiernie odzwierciedlać rzeczywistość), jasny (prosto, bez wybiegów, upiększenia i zaciemniania):

• sytuacji majątkowej i finansowej

• wyniku finansowego

• rentowności jednostki

Przez sytuacje majątkowe rozumie się stan i strukturę aktywów, jakimi jednostka dysponuje.

Sytuacja finansowa - to ogół aspektów finansowania i płynności jednostki.

Wynik finansowy - oznacza wynik finansowy netto

Rentowność jednostki - będzie nam wyróżniała ją.

Funkcje:

1. kontrolna- należy do tradycyjnych oznaczeń dokumentowania każdej operacji, oraz porównywanie stanów ewidencyjnych ze stanami faktycznymi

2. dochodowa- prowadzenie rachunkowości w sposób umożliwiający wykorzystanie jej kont rachunkowych, sprawozdań, dokumentów w postępowaniu podatkowym i sądowym

3. informacyjna- dotyczy wykonywania sprawozdań finansowych, tworzy je (Monitor i spółki giełdowe)

Adresaci rachunkowości, (komu służy):

• właściciele firmy ( w dużych spółkach szczególnie kiedy nastąpiło rozdzielenie zarządzania)

• instytucje finansowe pożyczające kapitał (banki itp.)

• dostawcy, odbiorcy (są oni zainteresowani w sytuacji firmy np.: bo musi zainwestować aby dostosować się do wymagań firmy)

• urząd skarbowy

• umożliwia nam rozliczenie się z podatkami [CIT]

• urzędy statystyczne

• sama jednostka która sporządza to sprawozdanie (chroni mienie spółki i pomaga w zarządzaniu (w ograniczonym zakresie))

• pracownicy

Zakres podmiotowy rachunkowości, jakie podmioty gospodarcze mają obowiązek prowadzić rachunkowość umożliwiające właściwe rozliczenie się z podatku:

karta podatkowa - taksówkarze (jeszcze) ryczałt ustalony (stała kwota - ustalona np. przez radę miasta, bez znaczenia intensywności działalności) nie rejestruje się przychodów ani kosztów.

ryczałt ewidencjonowany- od przychodu płaci się podatek od wartości sprzedaży stały procent w zależności od działalności.

książka przychodów i rozchodów- płacimy podatek od dochodu który jest liczony( od przychodu odejmujemy koszt uzyskania przychodu= dochód)

Rachunkowość zobowiązane są do prowadzenia spółki handlowe, spółki z nieograniczoną odpowiedzialnością, akcyjne i spółki jawne, partnerskie osoby fizyczne i spółki cywilnej, jeśli osiągną poziom sprzedaży 8000Euoraz inne podmioty posiadające osobowość prawną (muszą też prowadzić rachunkowość) np.: spółdzielnie, fundacje.

Podstawowe pojęcia w rachunkowości:

Przychody [z sprzedaży] należne lub uzyskane jednostce kwoty, które oddziaływają na wynik finansowy będące wynikiem sprzedaży produktów, towarów, składników majątku pomniejszone o należność VAT (przychody netto)

Różnice między przychodem a wpływem: (najpierw przychód, a potem wpływ) wynikają w rozbieżności w czasie, zasada realizacji (musi być zrealizowana sprzedaż, aby otrzymać pieniądze). Niektóre wpływy nigdy nie będą mogły być uznawane za przychody np.: otrzymany kredyt w banku.

Wpływ: przypływ gotówki z zewnątrz firmy.

Koszty- wyrażone w pieniądzach celowe zużycie rzeczowych składników majątku, czasu pracy pracowników, usług obcych oraz niektóre wydatki nie odzwierciedlające zużycia (nakłady czysto pieniężne) ponoszone w ramach normalnych działalności w określonej jednostce czasu (maszyny, urządzenia, materiały, składki na ubezpieczenie społeczne, odsetki, niektóre podatki). Zużycie celowe, bo jeśli nie to mamy do czynienia z stratą.

Koszt - charakteryzuje się zużyciem ekwiwalentnym (rekompensatę otrzymujemy w postaci ceny sprzedanych usług itp.)

Strata - zużycie niecelowe oznacza, że jest bezekwiwalentne zmniejszenie składników majątkowych.

Wydatki - rozchód gotówki na zewnątrz firmy (odpływ środków pieniężnych).

Koszt a wydatek:

Rozbieżność w czasie (najpierw pojawia się wydatek potem koszt lub odwrotnie). Niektóre wydatki nigdy nie będą mogły być potraktowane jako koszty ( spłata kredytu, zaliczki jakiemuś podmiotowi udzielone na podstawę przyszłych dostaw)

Koszt decyduje o rachunku finansowym.

Koszt przekształca się wydatkiem (jest to pojęcie szersze), a nie każdy wydatek jest kosztem.

WYKŁAD 2 (18.10.2002)

Charakterystyka bilansu:

Bilans: (łączy podwójność) rozpatruje działalność gospodarczą z dwóch punktów widzenia, mianowicie:

1. z punktu widzenia podmiotowego (rzeczowego), oznacza że zasoby są opisywane z punktu widzenia postaci w jakiej występują.

2. z punktu widzenia finansowego (kapitału), oznacza to że interesują nas źródła pochodzenia tych zasobów (źródła finansowania tych zasobów) kapitału.

Zasada równowagi bilansowej - mówi ona, że wartość majątku musi się równać wartości zaangażowanych kapitałów.

Składniki majątkowe są formami lokaty kapitału. Każdy zapisany kapitał ma swój odpowiednik i odwrotnie.

Ogół składników majątkowych w ujęciu wartościowym określa się mianem aktywów. Źródło pochodzenia tych aktywów to są pasywa.

Pasywa: wskazują one kto wyposażył daną jednostkę w ten majątek na jakich warunkach i na jaki okres.

Aktywa netto= aktywa ogółem - zobowiązania

Przykład:

	AKTYWA		PASYWA
1 dzień	środki pieniężne	50.000,-	kapitał własny	50.000,-
2 dzień	kupujemy towar towar z odroczeniem terminu spłaty	50.000,- 10.000,-	kapitał własny zobowiązania	50.000,- 10.000,-
3 dzień	sprzedajemy towar należności	60.000,-	kapitał własny zobowiązania	50.000,- 10.000,-
4 dzień	sprzedajemy towar po wyższej cenie należności	66.000,-	kapitał własny zobowiązania zysk	50.000,- 10.000,- 6.000,-
5 dzień	sprzedajemy towar po niższej cenie należności	55.000,-	kapitał własny zobowiązania strata	50.000,- 10.000,- -5.000,-

Bilans jest dokumentem zawierającym zestawienie stanu aktywów oraz źródeł pochodzenia, czyli pasywów sporządzony na określony moment i w określonej formie. Układ bilansu nie może być dowolny. W celu ochrony interesu tych adresatów (wierzycieli oraz udziałowców) układ bilansu, treść poszczególnych pozycji oraz sposób wyceny są regulowane przepisami prawa. Podstawa analizy - porównania różnych okresów czasu.

Ogólna zasada - pozycje w aktywach i pasywach są łączone w pewne grupy o zbliżonej treści ekonomicznej. Aktywa są uszeregowane według stopnia ich płynności.

Płynność - łatwość zamiany danego składnika majątku na gotówkę (łatwość sprzedaży bez strat).

W aktywach wyszczególniamy najpierw aktywa wykazujące się niską płynnością. 100% płynności środki pieniężne.

Pasywa są uszeregowane według kryterium wymagalności tzn. terminowości spłaty. Od najmniej wymagalnych (od kapitałów własnych) do najbardziej wymagalnych zobowiązania krótkoterminowe.

Wpływ operacji gospodarczych na bilans

Operacja gospodarcza jest zdarzeniem gospodarczym , ale nie każde zdarzenie możemy uznać za operację gospodarczą (jeśli podpiszemy umowę z dostawcą, to będzie to zdarzenie, a operacja nastąpi jeśli otrzymamy ten towar). Operacje możemy określić jako skutki tych zdarzeń.

Warunki operacji gospodarczej- są to wszystkie zdarzenia gospodarcze, które można wyrazić w mierniku pieniężnym, które powodują zmiany w wykładnikach aktywów i pasywów.

Operacje bilansowe i wynikowe:

1. Operacje bilansowe- to takie , które powodują zmiany wyłącznie w pozycjach aktywów i (lub) pasywów nie wywierając żadnego wpływu na wynik finansowy (np.: pobranie gotówki z banku do kasy w firmie).

2. Operacje wynikowe- obejmują procesy gospodarcze wpływające na wynik finansowy poprzez wpływ na koszty i przychody. Oznacza to, że operacja tego rodzaju wpływa na jeden składnik bilansu oraz jednocześnie na rachunek zysków i strat.

Typy operacji gospodarczych:

Z - zmiana jakiegoś składnika bilansu

(I)

A - Z + Z= P (np.: podjęcie gotówki z banku)

(II)

A = P+ Z -Z (np.: kapitał zapasowy , jeśli go nie wypłacamy w postaci dywidendy)

(III)

A + Z = P + Z (np.: zakup towarów kompensowanych zobowiązaniem)

(IV)

A - Z = P - Z (np.: spłata zobowiązania)

Suma bilansowa = suma wszystkich składników aktywów i pasywów.

WYKŁAD 3 (08.11.2002)

Operacje wynikowe:

Wystawiamy fakturę za produkt (moment sprzedaży)

Sprzedaż charakteryzuje się pojawieniem najpierw przychodu.

Zapas produktów gotowych w bilansie jest podany jako wartość jego produkcji, a nie za jaką chcemy go sprzedać.

Nadrzędne zasady rachunkowości:

Są to podstawowe reguły prowadzenia rachunkowości, z których wypływają szczegółowe zasady wyceny poszczególnych grup aktywów i pasywów, oraz ustalania elementów składających się na wynik finansowy jednostki:

1. Zasada jasności i rzetelności- przepisy ustawy o rachunkowości definiując ją mówią iż jednostki zobowiązane są stosować określone ustawą zasady rachunkowości rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową, oraz wynik finansowy.

2. Zasada kontynuacji działania- przyjmuje się założenie że jednostka będzie kontynuowała w dającej się przewidzieć przyszłości działalność w nie zmniejszonym istotnie zakresie, bez podstawienia jej w stan likwidacji lub upadłości. [ konsekwencje stosowania tej zasady pojawiają się przy wycenie bilansowej, a konkretnie pozwala to wyceniać składniki majątku trwałego w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia, a nie w cenach rynkowych.

3. Zasada ciągłości- przyjęte zasady rachunkowości należy stosować w sposób ciągły tzn. dokonując w kolejnych latach jednakowego grupowania operacji gospodarczej wyceny aktywów i pasywów, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych tak, aby za kolejne lata informacje z nich wynikające były porównywalne. Wskazane na koniec roku stany wartości aktywów i pasywów (poszczególnych składników) należy ująć w tej samej wysokości na początek następnego roku obrotowego. Bilans zamknięcia jest jednocześnie bilansem otwarcia.

4. Zasada memoriału- oznacza ona ujmowanie w księgach rachunkowych wszystkich osiągniętych przypadających na rzecz jednostki gospodarczej przychodów i obciążających ją kosztów związanych z tymi przychodami dotyczących danego roku obrotowego niezależnie od terminu ich zapłaty.

5. Zasada współmierności- w myśl zasady współmierności na wynik finansowy wpływają zrealizowane przychody i nieodzowne dla ich odzyskania, a więc współmierne do nich koszty, zarówno rzeczywiście poniesione jak i przypadające na dany rok choć nie opłacone nie spełniające tych warunków przychody lub koszty , gdyż dotyczą innego roku obrotowego nie wpływają na wynik finansowy roku obrotowego, zalicza się je wówczas do aktywów lub pasywów.

KOSZTY:

Koszty powinny być współmierne do przychodów.

Koszt aktywowany - produkty gotowe, zapasy

Rozliczenia między okresowe kosztów:

• czynne np.: wydatek na polisy ubezpieczeniowe

• bierne np.: firma przewiduje że będzie musiała zapłacić za stworzenie sprawozdania finansowego, ale koszt dotyczy 2002r., a wydatek będzie w roku 2003r.

Przychody przyszłych okresów:

Otrzymujemy jakaś zapłatę za świadczenie którego jeszcze nie wykonaliśmy ( ta kwota nie może być przychodem tego okresu, ten przychód pojawia się w pasywach jako przychód przyszłych okresów.

Przy określaniu kosztów z przychodami danego okresu mamy do czynienia z dwoma rodzajami kosztów:

1. koszty związane w sposób bezpośredni z konkretnym przychodem danego roku

2. koszty związane w sposób pośredni z ogółem przychodów, koszty te muszą obciążać wynik finansowy okresu w którym zostały poniesione (np.: koszty ogólno- zakładowe)

6. Zasada ostrożności- nakazuje aktualizację cen rzeczywiście zapłaconych lub kosztów poniesionych, do innych wartości możliwej do uzyskania. Jeżeli jest ona niższa od ceny zapłaconej (koszty poniesione) np.: zmieniliśmy technologię i mamy maszyny zbędne, a więc musimy je sprzedać. Musimy oszacować cenę rynkową i jeśli ona będzie niższa niż w bilansie to musi obniżyć wartość składnika A - Z = P - Z. Innymi przejawami ostrożnej wyceny będzie zmniejszeniem należności w znanej jednostce, grożące straty.

WYKŁAD 4 (22.11.2002)

Charakterystyka konta:

Konto jest podstawowym urządzeniem ewidencji księgowej umożliwiającym bieżąc, ciągłą i systematyczną rejestrację operacji gospodarczych.

Elementy konta - teowy układ konta

1. nazwa i numer konta

2. dwie strony kont (lewa i prawa) gdzie zapisujemy stan konta i jego zmiany

Zapisy po stronie lewej nazywanej stroną Winien będą określane jako obciążenia konta lub zapisane w ciężar, natomiast zapisy po stronie prawej będą nosiły nazwę Ma i będą określane jako uznanie konta lub zapisanie na dobro konta .

Debet (Dt) Winien (Wn)	Credit (Ct) Ma (Ma)
Zwiększenie stanu konta	Zmniejszenie stanu konta

Obrót konta jest to suma zapisów na danej stronie konta. Ponieważ konto ma dwie strony, dla tego na danym koncie wyróżniamy dwa obroty : debetowy i kredytowy.

Saldo konta - jest różnicą między obrotami konta. Nazwa salda końcowego pochodzi od nazwy tej strony konta która wykazuje większy obrót.

Dane konto ma saldo:

• początkowe - wyrażające stan składnika na początek okresu sprawozdawczego (skrót Sp)

• końcowe - wyrażające stan składnika na koniec okresu (skrót Sk)

Saldo końcowe danego konta jest równocześnie saldem początkowym tego konta w okresie następnym.

Otwarcie konta:

Polega na wpisaniu jego nazwy i salda początkowego (wartość otwarcia bilansu) jeśli konto go nie posiada otwieramy je wówczas podczas pierwszej operacji

Zamknięcie konta:

Polega na wyznaczeniu obrotów konta, wyliczeniu salda końcowego i zapisania go po stronie wykazującej mniejszy obrót. Podkreślenie podwójne oznacza zakończenie konta.

Możemy wyróżnić konta bilansowe i niebilansowe.

Zasady funkcjonowania kont bilansowych:

Konta bilansowe przeznaczone są do rejestracji stanu i zmian w stanie składników aktywów i pasywów

Aktywa	Pasywa
... ... ... ...	... ... ... ...
Suma bilansowa	Suma bilansowa

Konta aktywne			Konta Pasywne
BO)... Zwiększenie stanu składnika (+)	Zmniejszenie stanu składnika (-)		Zmniejszenie stanu składnika (-)	BO)... Zwiększenie stanu składnika (+)
Obrót Dt ≥	Obrót Ct Saldo końcowe		Obrót Dt ≤ Saldo końcowe	Obrót Ct
Suma kontrolna	Suma kontrolna		Suma kontrolna	Suma kontrolna

Salda końcowe konta aktywnego będą zawsze debetowe bądź zerowe

Obroty Wn ≥ Ma

Salda końcowe konta pasywnego będzie zawsze kredytowe bądź zerowe

Obroty Wn ≤ Ma

Zasada podwójnego zapisu:

polega na tym iż każda operacja gospodarcza zapisywana jest na dwóch kontach po przeciwnych stronach i w tej samej kwocie

Błędy, które można wykryć za pomocą zestawienia obrotów i sald, to np.:

• zaksięgowanie operacji tylko na jednym koncie

• zaksięgowanie operacji na dwóch kontach, ale po tych samych stronach

• zaksięgowanie innej kwoty operacji na jednym koncie i innej na drugim

• błędne sumowanie obrotów na kontach

Nie wszystkie jednak błędy mogą być wykryte za pomocą tego zestawienia.

Należą do nich przykładowo :

• zaksięgowanie operacji na niewłaściwych kontach

• zaksięgowanie operacji po przeciwnych stronach niż należało

• zaksięgowanie operacji w niewłaściwej kwocie, ale równej na obu kontach

• zaksięgowanie operacji dwukrotnie lub jej pominięcie itp.

Storno -jest to sposób poprawiania błędów, polegający na usunięciu wpływu błędnego zapisu na otrzymane liczby końcowe, bez dokonywania skreśleń.

Wyróżnia się dwie odmiany storna:

Storno czarne - polegające na dokonaniu zapisu korygującego na tych samych kontach, na których dokonano zapisu błędnego, ale po przeciwnych stronach do zapisu błędnego.

Storno czerwone - polegające na wniesieniu zapisu korygującego po tej samej stronie, po której był zapis błędny, ale za pomocą liczb ujemnych ( dokonywany jest on kolorem czerwonym). Przy obliczaniu obrotów konta sumy storna czerwonego odejmowane są od ogólnej sumy obrotów.

WYKŁAD 5 (06.12.2002)

Dzielenie i łączenie kont:

Firma musi posiadać tyle kont, żeby sporządzić sprawozdanie bilansowe, przedsiębiorca może ten stopień szczegółowości zwiększać.

Podział konta ma na celu zwiększenie stopnia szczegółowości prowadzonej ewidencji i wyróżniamy jego dwa typy:

1. podział poziomy kont

2. podział pionowy kont

Poziomy podział kont:

Polega on na wyodrębnieniu z konta podlegającego podziałowi zapasów debetowych i kredytowych dotyczących określonych grup operacji gospodarczych i przeniesieniu tych zapisów na inne konta uzyskane z podziału.

Możliwe są dwa warianty podzielności poziomej:

1. Konto dzielone przestaje funkcjonować (zanika, a jego miejsce zajmują nowe konta, które powstały w wyniku tego podziału, są to konta syntetyczne również, tylko bardziej szczegółowe od zlikwidowanych.

Materiały
Sp 20.000 10.000 6.000	4.000
36.000	4.000 32.000 Sk

Materiały podstawowe
Sp 12.000 10.000	4.000
22.000	4.000 18.000 Sk

Materiały pomocnicze
Sp 6.000 6.000
12.000	0 12.000 Sk

Opakowania
Sp 2.000
2.000	0 2.000 Sk

2. Konto dzielone funkcjonuje nadal (jako konto syntetyczne), a konta uzyskane z podziału są prowadzone obok niego jako konta analityczne.

Konta syntetyczne:

Są to konta w których wynikają na ogół informacje które wykazywane są w sprawozdaniach finansowych. Obowiązuje na tych kontach zasada podwójnego zapisu. Ogół kont syntetycznych tworzy księgię główną.

Do wybranych kont syntetycznych prowadzone są zespoły kont analitycznych tworzących księgi pomocnicze.

Konta analityczne:

Są wykorzystywane do uszczegółowienia i uzupełnienia zapisów konta syntetycznego.

Nie obowiązuje na nich zasada podwójnego zapisu, zapis powtarzany nazywamy zapisem jednostronnym. Księgowanie na koncie analitycznym dokonywane jest w tej samej kwocie po tej samej stronie co na koncie syntetycznym.

Konsekwencje zapisu powtarzanego:

Obroty debetowe na koncie syntetycznym musi się równać sumie obrotów debetowych jego kont analitycznych. Tak samo musi być z obrotami kredytowymi oraz saldami.

Konsekwencje tego zapisu są wykorzystywane do sporządzenia zestawienia obrotów i sald kont analitycznych w celach kontrolnych. Saldo tego konta musi się równać sumie sald kont analitycznych.

Konto	Obroty		Salda
	Wn	Ma	Wn	Ma
Mat.podst. Mat.pomoc. Opakowania	22.000 12.000 2.000	4.000 - -	18.000 12.000 2.000	- - -
Razem	36.000	4.000	32.000	-

Łączenie kont:

Jest procesem przeciwnym niż uszczegółowienie. Liczba kont ulega zmniejszeniu. Nowe konto połączone będzie obejmowało taki sam zakres ewidencji jak konta łączone. Stosuje się je wtedy kiedy zbędne jest drukowanie szczegółowych składników bilansu, lub gdy liczba operacji na danym koncie jest niewielka i nie ma wówczas potrzeby odrębnej ewidencji składnika. A₁ + A₂ ...... + A_n= A ; P₁ + P₂ .....+ P_n = P ;

Do jakich kont głównie stosuje się łączenie:

• rachunki z dostawcami

• środki trwałe

• rozrachunki z pracownikami

Jeżeli łączymy konta aktywne to powstanie nam również konto aktywne.

Łączenie kont według zasady netto

A₁ + P₁ = A lub P

Charakter konta zależy od salda wykazywanego przez to konto połączone.

Łączenie takie jest stosowane do należności i zobowiązań .

Należności od X				Zobowiązania od X
Sp 10.000					8.000 Sp
	Konto rozrachunku
	10.000		8.000
	10.000		8.000 2.000

Możemy je zastosować wówczas gdy rozrachunki dotyczą tego samego kontrahenta.

Łączenie kont według zasady brutto:

A₁ + P₁ = A- P (jest to nowe konto aktywno-pasywne)

Rozrachunki od X				Rozrachunki od Y
Sp 10.000	2.000			3.000	8.000 Sp
10.000	2.000 8.000					3.000 5.000	8.000
	Konto rozrachunku z dostawcami
	10.000 3.000		8.000 2.000
	13.000 Sk 5.000		10.000 8.000 Sk

Uwaga!!! Zabrania się liczenia kompensaty ( Konta „rozrachunki z kontrahentami' nie można zamknąć jednym saldem, liczonym jako różnica między obrotami gdyż zobowiązania wobec dostawcy X zostały by skompensowane z należnościami od innych dostawców (w tym przypadku od Y), dlatego też konto zamyka się dwoma saldami.

Dla wyliczenia sald konta syntetycznego w metodzie łączenia brutto sporządzamy zestawienie sald kont analitycznych.

Konto	Obroty		Salda
	Wn	Ma	Wn	Ma
Rozrach. z X Rozrach. z Y	10.000 3.000	2.000 8.000	8.000	- 5.000
Razem	13.000	10.000	8.000	5.000

Dotyczą one kont: dostawców, z tytułu ceł, podatków i ubezpieczeń.

Pionowy podział kont:

Podział pionowy ma ten sam cel co poziomy, jest to działanie skierowane na powstawanie nowych mniejszych kont będących bardziej szczegółowymi. Polega na wyodrębnieniu z ogółu ewidencjonowanych na jednej stronie tego konta operacji gospodarczych, określonej ich części przeznaczenia do ewidencji tych operacji nowego konta.

Cele takiego podziału:

• chcemy uzyskać większą przejrzystość zapisów księgowych, taki cel przyświeca np.: podziałowi konta „wynik finansowy.

• Możliwość ewidencji według wartości umownych różniących się wartości wykonywanych w bilansie (przykład konta „środki trwałe”)

Ten drugi przypadek prowadzi do powstawania kont, które z punktu widzenia sposobu funkcjonowania określa się jako konta korygujące.

Wartości ujęte na kontach korygujących nie stanowią odrębnych realnych kategorii majątkowych ani funduszowych (czyli pasywów) ponieważ są wyłączone korektami wartości wykazanych na kontach podstawowych. Są bardzo ze sobą powiązane.

Konta korygujące mogą:

1. zwiększać wartość danego składnika bilansowego gdy wykazują saldo podstawowe takie same jak konto podstawowe

2. mogą zmniejszać wartość danego składnika gdy wykazują saldo przeciwne do salda podstawowego

Środki trwałe
10.000	2.000

Umożenie
	2.000

Saldo będzie przeciwne czyli debetowe

Materiały
10.000

Koszty zakupu
10.000

Saldo będzie takie samo jak podstawowe

Goombee® Prowadzący: Dr.K.Postrach

RACHUNKOWOŚĆ FINANSOWA

1

11

WYKŁAD

---