LECZENIE CUKRZYCY TYPU 2
Cukrzyca typu 2:
↓ ilości receptorów dla insuliny
↓ wiązanie insuliny przez receptory
spadek ilości białek transportujących glukozę GLUT
prawidłowe lub ↑ stężenie insuliny na czczo
zniesienie poposiłkowego wydzielania insuliny
↑ w trzustce ilości złogów amyliny wywołującej oporność wątroby na insulinę i nasilenie wątrobowego wytwarzania glukozy
insulinooporność poreceptorowa
spadek aktywności kinazy tyrozynowej odpowiedzialnej za komórkowy transport glukozy
Zespół polimetaboliczny:
insulinooporność
hiperinsulinizm (prowadzi do nadciśnienia)
cukrzyca typu 2
dyslipidemie
nadciśnienie
choroba wieńcowa
↑ poziom kwasu moczowego
otyłość
hiperfibrynogenemia
zaburzenia fibrynogenu(?)
AKARBOZA
inhibitor glukozydaz jelitowych (hamują trawienie cukru; dużo cukru w jelitach)
↓ jelitowe wchłanianie glukozy
zasady dawkowania: 50, 100mg (Glucobay) - najpierw małe dawki
działania niepożądane:
objawy dyspeptyczne (wzdęcia, biegunka)
↓ aktywności LPL (↑ stężenia TG)
POCHODNE SULFONYLOMOCZNIKA:
stara generacja:
tolbutamid (Diabetol), chlorpropamid, glibenklamid
nowa generacja:
glipolamid
glibornuryd
glipizyd działają na trzustkę, wątrobę, tkanki
gliklazyd
glikwidon
Działanie:
na trzustkę:
brak działania po pankreatektomii
↑ wydzielania insuliny przez komórki trzustki:
związanie leku z receptorem błonowym
zamknięcie kanałów potasowych zależnych od ATP
depolaryzacja błony komórkowej
otwarcie kanałów wapniowych
połączenie wapnia z kalmoduliną
aktywacja kinaz
skurcz miofilamentów
egzocytoza ziaren z insuliną
tak samo działają pochodne kwasu benzoesowego
na wątrobę:
↑ zawartości glikogenu w wątrobie
↑ ilości i powinowactwa receptorów insulinowych na hepatocytach
przetworzenie glukozy w glikogen
nasilenie utleniania glukozy
↓ ketogenezy (glikodiazyna)
↓ wydzielania do krwi aminokwasów i fosforanów
obwodowo:
↑ liczby i powinowactwa receptorów insulinowych
↑ poziomu prostaglandyn
↓ agregacji i adhezji płytek krwi zapobiega powikłaniom: mikro- i makroangiopatiom
↑ aktywności fibrynolitycznej śródbłonka
↓ ilości wolnych rodników tlenowych
Działanie niepożądane:
hipoglikemia
zmiany skórne, fotodermatozy, zespoły toczniopodobne
niedokrwistość, leukocytopenia, trombocytopenia
cholestaza, ↑ aktywności transaminaz
nasilenie nefropatii cukrzycowej (wyjątek GLIKWIDON!!! bo wydalany jako jedyny z żółcią - dobre pytanie na test)
szum w uszach, zmęczenie
↑ wydzielanie ADH i zatrucie wodne po chlorpropamidzie
nie należy podawać w ciąży i śpiączkach!
Przeciwwskazania:
cukrzyca typu 1
uszkodzenie nerek, wątroby
ciąża
zabiegi operacyjne
ostra faza cukrzycy → śpiączka
Po pewnym czasie nieskuteczne, gdyż:
niewłaściwa dieta
mała aktywność fizyczna
stres
niedobór insuliny endogennej
insulinooporność poreceptorowa
niewłaściwa dawka leku
inne leki diabetogenne
POCHODNE BIGUANIDU
fenformina, buformina, metformina ← tylko ona w Polsce
wskazania:
chorzy otyli z DM typu 2
chorzy wymagający dużych dawek insuliny i z insulinoopornością
chorzy, u których nie wystarczy terapia pochodnymi sulfonylomocznika
chorzy z zaburzeniami lipidowymi
mechanizm działania: zahamowanie utleniania w komórkach glukozy na etapie oksydacji pirogronianu
nasilenie glikolizy
↑ przenikania glukozy do tkanek
↓ zapasu glikogenu i hamowanie jego syntezy
↓ zużycia tlenu
↑ wytwarzania pirogronianu i mleczanu
↑ stosunku mleczan : pirogronian
kwasica metaboliczna
↓ syntezy ATP
w jelicie:
hamowanie wchłaniania jelitowego glukozy, aminokwasów i sodu
hamowanie glukoneogenezy w wątrobie i oddawanie glukozy do krwi
↑ tkankowego zużycia glukozy (↑ liczby i powinowactwa receptorów na komórkach)
korzystny wpływ na właściwości reologiczne krwi
korzystny wpływ na hipertriglicerydemię
↓ glikemii przy mniejszym stężeniu insuliny we krwi
działania niepożądane:
kwasica mleczanowa
śpiączka mleczanowa → duża śmiertelność
objawy dyspeptyczne (metaliczny smak, wzdęcia, wymioty, biegunka)
przeciwwskazania:
kwasica ketonowa, skłonności do kwasicy, znaczne niewyrównanie cukrzycy
ciąża
nefropatia cukrzycowa, niewydolność nerek
POCHODNE TIAZOLIDYNODIONU
Troglitazon, Roziglitazon
↑ wrażliwość na insulinę poprzez ↑ ilości i aktywności receptorów dla insuliny
aktywacja jądrowego receptora adypocytów (PPAR-γ) regulującego transkrypcję genów warunkujących różnicowanie adypocytów oraz syntezę receptorów insulinowych
zahamowanie ekspresji genu dla leptyny i TNF
nasilenie ekspresji genu dla LPL
poprawa funkcji śródbłonka