Wytłaczanie: z płaskiego wykroju blachy kształtujemy wytłoczkę o powierzchni nie rozwijalnej. Kształtowanie za pomocą narzędzi sztywnych (stempel, matryca, dociskacz) lub za pomoca cieczy (np. tłoczenie hydromechaniczne) albo polimerem lub gumą. Tłoczenie - proces obróbki plastycznej, polegający na uformowaniu cienkościennej wytłoczki z blachy najczęściej w kształcie krążka, przeprowadzany na zimno lub na gorąco. Przetłaczanie - polega na zwiększeniu wysokości wytłoczki kosztem wymiarów poprzecznych. WARUNKI Plastyczności istnieja takie związki matematyczne które umożliwiają przewidzenie czy materiał w danym stanie obciązenia przejdzie ze stanu sprężystego w stan plastyczny określa sie je warunkami plastyczności. hipoteza huberta miessa i hipoteza treski. Wynika z tych związków, żę materiał przejdzie w stan plastyczny, gdy pomiędzy wartościami naprężeń głównych bedą dostatecznie duże różnice. Naprężenie uplastyczniające - wyznacza sie je doświadczalnie na maszynie wytrzymałościowej w próbie rozciągania, ściskania lub skręcania. Wyciskanie - jest to proces w którym materiał wypływa przez otwór w matrycy (otwory) lub przez szczeliny utworzone przez narzędzia. Aby materiał zaczął wypływać musi być poddany działaniu naprężeń ściskających za pomocą stempla związanego z suwakiem prasy. Odpowiednio do kierunku płynięcia metalu wg kierunku ruchu stempla rozróżnia sie wyciskanie współbieżne, przeciwbieżne, złożone, promieniowe. Tki sposób odkształcenia sprawia, że metale w czasie wyciskania osiągają dużą plastyczność i z nielicznymi wyjątkami można je kształtować bez naruszania spójności. Przykłady wyrobów - części maszyn np. sworzeń kulowy do przekładni kierowniczej, wyroby hutnicze zwłaszcza profile z aluminium i miedzi, powłoki ochronne z ołowiu (kabli telekomunikacyjnych), wyroby specjalnego przeznaczenia (np, cienkie druty ze srebra lub aluminium).
Wyciskanie - rodzaj obróbki plastycznej metalu dokonywanej na zimno lub na gorąco za pomocą prasy. Podczas wyciskania tworzywo wypływa z matrycy pod naciskiem stempla (na zimno lub na gorąco). Wyciskanie stosuje się do wytwarzania przedmiotów z ołowiu, cynku, cyny i stopów miękkich. Do tego procesu wykorzystuje się prasy hydrauliczne poziome i pionowe. Podział: Z tarciem: 1. Współbieżne, gdy materiał płynie w kierunku zgodnym z ruchem stempla. 2. Przeciwbieżne, gdy materiał płynie w kierunku przeciwnym do ruchu stempla. 3. Dwukierunkowe, gdy materiał płynie jednoczenie w zgodnym i przeciwnym kierunki do ruchu stempla. 4. Poprzeczne, gdy materiał płynie w kierunku prostopadłym do ruchu stempla. Bez tarcia - hydrostatyczne, stempel nie styka się bezpośrednio z materiałem tylko przekazują siłę na ciecz, która następnie wywiera nacisk na materiał. Na gorąco Słabsza jakość powierzchnia. Potrzebne małe siły. Do wyciskania dużych i skomplikowanych elementów. Nie zaleca się wyciskania materiałów kolorowych, w wyciskaniu na gorąco zachodzi utlenianie powierzchni. Na zimno Lepsza jakość powierzchnia. Potrzebne duże siły. Do wyciskania drobnych elementów. Wyciskanie materiałów kolorowych
Walcowanie - to proces obróbki plastycznej, która ma na celu, bez zmian objętości, kształtować dany wyrób. Polega na kształtowaniu materiału między obracającymi się walcami, tarczami lub rolkami. Podczas walcowania zmniejsza się grubość materiału a wzrasta jego długość. Walcowanie może odbywać się na zimno i na gorąco. Urządzenia przeznaczone do walcowania to walcarki : a)wzdłużne duo, kwarto i trio b) poprzeczne szczękowe.Walcowanie jest podstawową metodą kształtowania wyrobów hutniczych, takich jak:pręty, kształtowniki, blachy, gwinty, wielowypusty, rury, druty stalowe. Wyróżniamy 4 podstawowe sposoby walcowania: wzdłużne, poprzeczne, pielgrzymowe, kuźnicze. Kąt chwytu musi być mniejszy od współczynnika tarcia µ, wtedy materiał zostanie ,,chwycony” przez walce, w przeciwnym wypadku materiał będzie się śliskał i nie „wejdzie” między walce Walcowanie wzdłużne - materiał wykonuje ruch postępowy względem obracających się walców. aby został uchwycony i wciągnięty w przestrzeń roboczą walców musi być spełniony warunek chwytu. wyroby np. blachy, druty, szyny. Walcowanie poprzeczne - materiał wykonuje ruch obrotowy wskutek sciskania go obracającymi się walcami lub segmentami (nieuplastycznia sie cały materiał tylko zewnętrzna część, wyroby np. gwinty, wielowypusty itp.
Kucie - podstawowy proces technologiczny obróbki plastycznej metali, polegający na ich kształtowaniu na gorąco, rzadziej na zimno lub ciepło, przez zgniatanie uderzeniami lub naciskiem narzędzi ręcznych (kucie kowalskie) albo młotów, kuźniarek, kowarek lub walcarek kuźniczych (kucie maszynowe). Wyroby uzyskiwane w procesach kucia nazywane są odkuwkami. Celem kucia jest, oprócz ukształtowania materiału, nadanie mu odpowiednich własności mechanicznych. W zależności od sposobu i stopnia ograniczenia przemieszczania się kutego materiału w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku uderzenia lub nacisku rozróżnia się: kucie swobodne, kucie półswobodne, kucie matrycowe .Podział ze względu na temperaturę kucia:na zimno (w temperaturze otoczenia),, na gorąco (powyżej temperatury rekrystalizacji) Schemat młota spadowego:1.Krążek 2.Korpus 3.Prowadnice 4.Mechanizm zwalniający bijak 5.Bijak 6.Mechanizm zapadkowy 7.Kowadełko górne 8.Kowadełko dolne 9.Poduszka 10.Szabota. Próbka podczas spęczania:1 - Materiał przemieszcza się swobodnie 2 - Naprężenia ściskające 3 - Największe odkształcenia. Wykonana praca podczas procesu spęczania: W=Ep=mgh dla m=35 kg, g=10 m/s2, h1=0,6 m, h2=0,8 m, h3=1,2 m W1=mgh1= 210 J W2=mgh2= 280 J W3=mgh3= 420 J Przy czym trzeba uwzględnić stary energii w postaci: hałasu, drgań, ciepła.
Wady wyrobów spęczanych: a) wyboczenie, aby podczas spęczania na zimno uniknąć plastycznego wyboczenia przedmiotu, jego początkowa wysokość h0 nie powinna przekraczać (1,5/1,8) d0 b) pękniecie, jest spowodowane pojawieniem się obwodowych naprężeń rozciągających. Zachodzi ono wówczas, gdy stosunek największej średnicy d uzyskanej po spęczaniu do średnicy początkowej d0 przekroczy pewna graniczna wartość (d/d0)gr, zależną od rodzaju i stanu odkształcanego materiału. Kucie swobodne - płynięcie materiału w kierunku prostopadłym do ruchu narzędzia nie jest ograniczone, zjawiska ograniczające to wyboczenia i pękania. Kucie matrycowe - płynięcie materiału w kierunku prostopadłym do kierunku narzędzia jest ograniczone ściankami matrycy.
tomek pluciennik 20:56:41
Cięcie - proces kształtowanie przedmiotów, polegający na oddzielaniu jednej części materiału od drugiej. Podział: Cięcie za pomocą dwóch elementów tnących.. Cięcie za pomocą jednego elementu tnącego (metoda rzadziej stosowana) Siła cięcia: F=k*Rt*g*l gdzie: l-długość g-grubość Rt-opór na cięcie k-współczynnik bezpieczeństwa (1,1-1,25) Fazy cięcia: Faza odkształceń plastycznych Faza odkształceń sprężysto-plastycznych Faza plastycznego płynięcia materiału Faza pękania Faza całkowitego oddzielenie wyciętego materiału od blachy Urządzenia do cięcia: Nożyce; Wykrojniki, za pomocą wykrojników można wykonać osiem różnych operacji cięcia: wycinanie dziurkowanie odcinanie przycinanie nadcinanie okrawanie rozcinanie wygładzanie; Płyty tnące; Stemple.
Wady:Cięciu towarzyszą znaczne odkształcenia plastyczne, które doprowadzają do naruszenia spójności materiału. Niekiedy oddzielanie może odbywać się wyłącznie na drodze odkształceń plastycznych. Często podczas procesu ciecia spotykamy się z takimi wadami jak: skrzywienie odcinanej części, trudności w zachowaniu równoległości krawędzi, zadzior położony po obu stronach elementu odcinanego, wciąganie materiału przez krążki (przy nożycach), co utrudnia dokładne cięcie według wytrasowanej linii. Gięcie - rodzaj obróbki plastycznej polegający na trwałej zmianie krzywizn przedmiotu obrabianego. metody gięcia : wyginanie - pasek blachy i stempel, stempel naciska na blache i ją wygina.;; zaginanie, owijanie, gięcie w walcach, wady pękanie, pofałdowania, przy gięciu rur tworzy się elipsa.