Jan Kochanowski urodził się w Sycynie (1530-1584). Pochodził ze średnio zamożnej szlachty. Gdy osiadło w Czarnolesie pisał: fraszki, wiersze, pieśni, treny i psalmy oraz tragedie. Jan Kochanowski uważa, że aby być szczęśliwym należy być człowiekiem cnotliwym czyli szlachetnym, uczciwym, zacnym, ceniącym życie duchowe. Aby to osiągnąć trzeba zachować umiar we wszystkim. Poeta twierdzi że człowiek wobec życia powinien przyjąć postawę stoicką, pogodzić się z losem (pieśń „Chcemy być sobie radzi”) nie zabiegać o rzeczy materialne bo nie wiemy co nas czeka. W pieśni „Serce roście” Kochanowski mówi, że równowagę psychiczną zapewnia nam czyste sumienie, więc nasze życie musi być piękne, winno stać się dążeniem do poznania świata i udoskonalenia cnót moralnych. Twierdzi również, że nie należy porzucać nadziei, bo „po złej chwili piękny dzień przychodzi”. Należy ufać Bogu, który może wszystko co utracone przywrócić. Uważa że trzeba pogodzić się z losem. Nie można się zbytnio cieszyć szczęściem lub zamartwiać nieszczęściem, bo nie mamy na to wpływu. Trzeba umieć poddać się losowi, wtedy będziemy szczęśliwi. Jest to filozoficzne podejście do życia. Kochanowski sądzi iż życie jest radością, szczęściem którego nie mogą przesłonić kłopoty - jest to renesansowe przesłanie wobec życia zawarte w Pieśniach.