7RÓŻNICZKOWE RÓWNANIE FALI PŁASKIEJ.
Fala - jest to przemieszczenie się zaburzenia w czasie i przestrzeni. Pow. Falo.- zbiór punktów które drgają z tą samą fazą. Czoło fali - najdalej wysunięta powierzchnia falowa w danym czasie. Promień wyznacza kierunek rozchodzenia się fali . W ruchu falowym nie ma przenoszenia ośrodka (cząstki drgają wokół położenia równowagi). W fali harmonicznej podłużnej drgania odbywają się równolegle do kierunku rozchodzenia się fali. Fale podłóżne rozchodzą się we wszystkich ośrodkach. Źródłem fali może być np. tło drgający ruchem harmonicznym u wylotu rury z powietrzem (ruch w prawo zagęszczanie ruch w lewo rozżadzanie ). Następnie to zagęszczenie przemieszcza.
Cząstki wprawione w drgania przekazują te drgania sąsiednim cząstkom.
Drganie harmoniczne punktu można zapisać równaniem:
gdy φ=0
Po czasie t zaburzenie dociera do punktu oddalonego o x. Jest ono opóźnione względem drganie źródła o :
v-prędkość rozchodzenia się zaburzenia
RÓŻNICZKOWE:
Porównanie z
różniczkowa postać fali płaskiej.
8.MECHANIZM ROZCHODZENIA SIĘ FALI HARMONICZNEJ PÓŁPRZECZNEJ.
Drgania cząstek fali harmonicznej poprzecznej odbywają się prostopadle do kierunku rozchodzenia się fali. Fale poprzeczne nie mogą się rozchodzić w gazach i cieczach, jest to związane z tym, że w gazach i cieczach nie ma wiązań które by wymuszały powrót cząstki do stanu równowagi. Źródło drgań w ośrodku spręzystym (wykonuje drgania harmoniczne). Dzięki siłom sprężystym drgania źródła udzielają się sąsiednim cząstkom ośrodka. Każda z tych cząstek zostaje wprawiona w analogiczne drgania jak źródło, ale rozpoczyna swój ruch
Z pewnym opóźnieniem.
Rys.
i odwrotnie, od końca do początku - czas tłumienia drgania.
POZOSTAŁE Z WCZEŚNIEJSZEGO
9.POWSTANIE I WŁASNOŚCI FALI STOJĄCEJ.
FALA STOJĄCA - powstaje gdy nakładaja się na siebie dwie fale biegnące w przeciwnych kierunkach o tej samej amplitudzie i tej samej częstotliwości. Tak powstała fala ma punkty stałe w czasie, które w ogóle nie drgają (węzły), które mają drgania o amplitudzie równej sumie amplitud fal z których powstała (strzałki).
Węzły - brak drgań. Strzałki - drgania maksymalne.
-dlatego wstawione
d-parametr charakteryzujący warunki odbicia. Zależy od tego czy odbicie fali na przeszkodzie bardziej czy mniej bezwładnej niż ośrodek
cos-zależy od d i x
sin-zależy od czasu
Analogią do tego:
czyli punkt C wykonuje drgania harmoniczne o amplitudzie
:
i o fazie:
a)odbicie dla masywnej ściany-punkt B pozostaje nieruchomy.
Odbiciu fali od ściany sztywnej towarzyszy zmiana fazy na przeciwną. Węzły w
Strzałki w
b)odbicie od środka mniej bezwładnego (punkt B ma drgania o max amplitudzie)
przy odbiciu nie występuje zmiana fazy.
Węzły w:
strzałki w:
10.ZJAWISKO DOPPLERA.
Ani zjawisko odbicia, ani zjawisko załamania nie mają wpływu na częstotliwość odbieranego tonu. Zmiana częstotliwości tonu odbieranego w stosunku do częstotliwości tonu nadawanego występuje w przypadku ruchu źródła, ruchu obserwatora lub też obu na raz względem ośrodka, w którym rozchodzi się fala głosowa.
Rys
ν-częstotliwość wysyłana
ν'-częstotliwość odbierana
vz-prędkość źródła
vo -prędkość obserwatora
vg -prędkość głosu
Z-położenie źródła w chwili nadania sygnału I
0-położenie obserwatora w chwili odbioru sygnału I
Z1-położenie źródła po okresie T
01-położenie obserwatora w chwili odbioru II sygnału
1)obserwator i źródło porusza się w kierunku zgodnym z kierunkiem prędkości głosu od źródła i obserwatora
a)
b)
c)
2)prędkość źródła jest zgodna z kierunkiem prędkości głosu, a więc dodatni, a prędkość obserwatora jest skierowana przeciwnie:
3)obie prędkości v2 i v0 są skierowane przeciwnie względem siebie
4)
a)
b)
c)
z tych wzorów wynika, że w przypadku gdy porównamy zmianę częstotliwości w dwóch przypadkach:
a)źródło zbliża się do nieruchomego obserwatora z prędkością v
b)obserwator zbliża się do nieruchomego źródła z prędkością v
Te zmiany częstotliwości nie będą sobie równe. Wynika to z tego, że wystąpienie zjawiska Dopplera wynika z ruchu obserwatora i źródła względem ośrodka a nie z ich ruchu względnego.