POSZUKIWACZE ZŁOTA

Rodzaj zabawy: opierająca się na poszukiwaniu, wyłania­jąca zwycięzcę, do przeprowadzenia w ra­mach wycieczki.

Miejsce: plac zabaw, łąka, ogród, podwórko szkolne, o powierzchni około 10 x 10 metrów.

Czas trwania: po około dwie minuty na jedną rundę.

Przeznaczona dla: dzieci w wieku od 6 do 10 lat; grup od 10 do 30 osób.

Opis zabawy

Na terenie naszej zabawy można znaleźć złoto, ale tyl­ko przy pomocy „wykrywacza złota". Jest nim długi, wąski kijek. Wszyscy uczestnicy stoją rozproszeni na brzegu pola za­bawy. Jedna osoba jest poszukiwaczem złota, który z za­wiązanymi oczami ma znaleźć na placu zabawy jakiś dro­biazg (na przykład cukierek). W tym celu bada on przy pomocy kijka ziemię pod swoimi stopami. Grupa kieruje nim, wydając z siebie piskliwe dźwięki, które są coraz szybsze, im bardziej „poszukiwacz" zbliża się do poszu­kiwanego przedmiotu. Kiedy dotknie go swoim „detek­torem", popiskiwanie zmienia się w stały ton. Teraz wol­no sprawdzać podłoże rękami. Kiedy „złoto" zostanie od­nalezione, przychodzi kolej na następnego uczestnika.

Inne możliwości

Zamiast kijka popychamy przed sobą widzącego uczest­nika, który jest detektorem. Kieruje on również przy pomocy piskliwych dźwięków „niewidzącego poszukiwacza" we właściwą stronę. W tym przypadku po­dwajamy liczbę poszukiwanych przedmiotów, tak aby obydwaj aktorzy coś otrzymali. Możliwe jest również wysłanie na poszukiwania kilku par jednocześnie, każ­dej do innego celu.

Materiały pomocnicze

Długi, wąski kijek i małe przedmioty, na przykład cu­kierki.

Wskazówki pedagogiczne

W trakcie tej zabawy cała grupa jest aktywna. Poszcze­gólni uczestnicy którzy tracą pewność siebie po prze­wiązaniu im oczu, mogą doświadczyć tego, że nie są pozostawiani „na lodzie". Prowadzący powinien zwra­cać uwagę na to, aby grupa nie wyprowadzała w pole „poszukiwacza". W przypadku drugiego wariantu kontakt pomiędzy part­nerami jest bardzo silny. Obaj są zdani na uczciwość i ostrożne obchodzenie się ze sobą nawzajem.

---