plik


ÿþWICZENIE 3 OZNACZANIE DOLNEJ I GÓRNEJ GRANICY WYBUCHOWOZCI (DGW I GGW) PAR CIECZY I. CZZ TEORETYCZNA Granice wybuchowo[ci stanowi bardzo wa\ny parametr bezpieczeDstwa po\arowego i wybuchowego palnych zwizków. Mieszanina palnych par i cieczy z powietrzem lub innym utleniaczem mo\e ulec wybuchowemu spaleniu tylko wtedy, gdy st\enie skBadnika palnego zawiera si w okre[lonych granicach. Te graniczne warto[ci, najni\sza i najwy\sza, przy których proces spalania mo\e mie jeszcze miejsce, nazywa si doln i górn granic wybuchowo[ci Dolna granica wybuchowo[ci (DGW) - jest to najni\sze st\enie skBadnika palnego w mieszaninie z powietrzem lub innym gazem utleniajcym, przy którym zapBon jest ju\ mo\liwy. Górna granica wybuchowo[ci (GGW) jest to najwy\sze st\enie skBadniki palnego w mieszaninie z powietrzem lub innym gazem utleniajcym, przy którym zapBon jest jeszcze mo\liwy. Zarówno doln, jak i górn granic wybuchowo[ci okre[la si w procentach objto[ciowych lub g/m1 powietrza (gazu utleniajcego) Nie wszystkie mieszaniny palnych par s wybuchowe. ZapBonowi - a w konsekwencji wybuchowi - ulega mog tylko takie mieszaniny, których st\enie znajduje si pomidzy DGW i GGW (patrz rys. 1 ). 1. Poni\ej DGW nadmiar powietrza w mieszaninie z parami cieczy palnej jest zbyt du\y. Wydzielone ciepBo pochodzce z reakcji spalania z ró\niczkowalnej objto[ci nie wystarcza do ogrzania kolejnej objto[ci do minimalnej temperatury zapocztkowania reakcji spalania (do temperatury zapBonu); zapBon jest niemo\liwy. 2. W DGW nadal wystpuje nadmiar utleniacza w stosunku do skBadnika palnego, ale nie jest on na tyle du\y. by uniemo\liwi zapocztkowanie reakcji spalania. Efekt cieplny reakcji wskutek nadmiaru powietrza jest minimalny. 3.Powy\ej DGW nadmiar utleniacza w stosunku do par cieczy zmniejsza sie. przez co ro[nie efekt cieplny reakcji spalania na jednostk objto[ci. 4.Maksymalna temperatura wybuchu (efekt cieplny) wystpuje przy spalaniu nieco powy\ej st\enia stechiometrycznego (st\enia wynikajcego z reakcji spalania), tj. gdy nastpuje caBkowite spalania utleniacza i materiaBu palnego 5. Powy\ej st\enia stechiometrycznego wystpuje nadmiar skBadnika palnego w mieszaninie z powietrzem Jednak\e jest to obszar wybuchowo[ci, a wic zapBon i rozprzestrzenianie si pBomienia w mieszaninie jest mo\liwe. Efekt cieplny w miar zbli\ania si do GGW maleje, gdy\ cz[ ciepBa pochodzca z reakcji utleniania zu\ywana jest na ogrzanie nadmiaru skBadnika palnego (straty). 6. W GGW st\enie par cieczy w mieszaninie z powietrzem osiga warto[ maksymaln, przy której mo\e wystpi zapBon i rozprzestrzenianie si pBomienia. Efekt cieplny wybuchu jest minimalny. 7. Powy\ej GGW nadmiar skBadnika palnego w stosunku do utleniacza jest tak du\y, \e zapBon, a tym samym rozprzestrzenianie si pBomienia w mieszaninie jest niemo\liwe. Warunkiem koniecznym do zapalenia mieszaniny jest istnienie bodzca energetycznego, posiadajcego odpowiedni zapas energii, inicjujcego proces spalania. Wydzielona w bodzcu energia cieplna zostaje cz[ciowo przekazana bezpo[rednio otaczajcej zródBo zapBonu mieszaninie, w której zainicjowana zostaje egzotermiczna reakcja spalania substancji palnej w utleniaczu Je\eli bilans cieplny jest dodatni, wówczas proces spalania bdzie mógB si dalej rozprzestrzenia na caB objto[. W przeciwnym razie proces spalania stopniowo zanika. Rozprzestrzenianie pBomienia jest mo\liwe tylko wtedy, gdy do ka\dej ró\niczkowej objto[ci spalania dV=dxdydz dostarczona jest z ka\dej poprzedniej objto[ci ilo[ ciepBa co najmniej równa Qmin. niezbdnego do zapocztkowania procesu egzotermicznego spalania. Qmin praktycznie równe ilo[ci ciepBa niezbdnej do ogrzania powietrza od temperatury pocztkowej do ok. 15OO-1550K. Rozprzestrzenianie pBomienia jest mo\liwe zatem wtedy, gdy Q1+Q2>Qstraty1+ Qstraty2 Granice wybuchowo[ci nie s wielko[ciami staBymi i zale\ od wielu parametrów. Do najwa\niejszych czynników wpBywajcych na warto[ci granic wybuchowo[ci nale\: " temperatura, " ci[nienie, " domieszka gazów obojtnych. " energia zródBa zapBonu, " kierunek propagacji pBomienia Temperatura Ze wzrostem temperatury dolne granice wybuchowo[ci (z wyjtkiem CO) ulegaj obni\eniu, a górne - podwy\szeniu, a wic zakres granic wybuchowo[ci, tzn. zakres st\eD le\cych midzy doln a górn granic wybuchowo[ci powiksza si. Na ogóB obni\enie dolnej granicy wybuchowo[ci na ka\de 100% wynosi 8-12% jej warto[ci w 20°C. Istniej jednak zwizki wykazujce du\e odchylenia od tych [rednich warto[ci W podwy\szonej temperaturze mniejsza jest ró\nica pomidzy minimaln temperatur zapocztkowania reakcji egzotermicznych a temperatur otoczenia. Cz[ ciepBa zawarta jest ju\ w samej mieszaninie i zostaje przekazana do kolejnej ró\niczkowej objto[ci dV, powodujc tyra samym potrzeb dostarczenia mniejszej ilo[ci ciepBa (pochodzcego od punktowego bodzca energetycznego, koniecznego do spowodowania zapBonu). W przypadku DGW spalaniu bd wiec mogBy ulec równie\ mieszaniny bardziej rozcieDczone, za[ w przypadku GGW równie\ o wikszym st\eniu. WpByw temperatury na granice wybuchowo[ci ilustruje rys. 3. Ze wzrostem temperatury pocztkowej obszar wybuchowo[ci mieszaniny palnej ro[nie. Mieszanina, która byBa niepalna w ni\szej temperaturze, mo\e ulec wybuchowi w temperaturze wy\szej (A-B). Z wykresu wida wyraznie, \e st\enie par równe DGW w cieczy powstaje dokBadnie w ich temperaturze zapBonu. Temperatura zapBonu i DGW par s ze sob [ci[le zwizane i przedstawiaj dwie strony tego samego procesu. Temperatura zapBonu wskazuje najni\sz temperatur cieczy, przy której mieszanina par cieczy z powietrzem jesi palna, DGW wskazuje st\enie par w tej mieszaninie. Ci[nienie Obni\enie ci[nienia poni\ej atmosferycznego wpBywa na powolne zaw\enie granic wybuchowo[ci, a\ do caBkowitego ich zaniku. Podwy\szenie ci[nienia ponad atmosferyczne wpBywa na ogóB rozszerzajce na granice wybuchowo[ci, a w szczególno[ci na górn Wyjtek stanowi CO, który wykazuje obni\enie górnej granicy wybuchowo[ci pod zwikszonym ci[nieniem Ze wzgldu na to, ze straty ciepBa z ró\niczkowej objto[ci dV s proporcjonalne do powierzchni wymiany ciepBa, za[ ilo[ wydzielonego ciepBa jest proporcjonalna do ilo[ci zawartego w dV skBadnika palnego 0 wzgldne jednostkowe straty ciepBa przy podwy\szonym ci[nieniu pocztkowym s mniejsze, std te\ rozszerzenie granic wybuchowo[ci Istnieje jednak kilka wyjtków od tej reguBy. Przy ci[nieniach ni\szych od atmosferycznego przebieg zmian w du\ym stopniu zale\y od ubocznych procesów cz[ciowego utleniania. Domieszka gazów obojtnych Je\eli do mieszaniny skBadnika palnego i utleniacza doda gazu obojtnego, wówczas nastpuje podwy\szenie dolnej granicy wybuchowo[ci i znaczne obni\enie górnej granicy wybuchowo[ci. Obszar wybuchowo[ci ulega zaw\eniu i powy\ej pewnej ilo[ci dodanego skBadnika palnego mieszanina przestaje by palna. Dodatek gazu obojtnego (N2. CO2. H2O) z jednej strony zmniejsza ogólne st\enie tlenu w mieszaninie, za[ z drugiej strony zwiksza ilo[ bezproduktywnie ogrzewanego ciepBem reakcji par cieczy. Wiksza ilo[ ciepBa zostaje przekazana do gazu obojtnego, maleje temperatura w ró\niczkowej objto[ci spalania 1 rozprzestrzenianie si pBomienia mo\liwe jest w zaw\onym obszarze st\eD. Minimalne st\enie tlenu, przy którym mo\liwe jest jeszcze rozprzestrzenianie si pBomienia przy rozcieDczeniu gazami obojtnymi dla wikszo[ci substancji palnych (z wyjtkiem H2, C2H2, CS2, C2H4, N2H4) wynosi zwykle 10-16%. np. dla N2 ok. 11%, dla CO2 Ok. 13-l4~%,~dlaH2O ok. 16%. Obszar wybuchowo[ci zanika, je\eli ilo[ gazu obojtnego dodanego do mieszaniny wikszo[ci substancji palnych w powietrzu wynosi od 20- 40%. np dla N2 ok. 40%, dla CO2 ok. 28%, dla H20 ok. 20-23%. Energia zródBa zapBonu Przy niewielkich warto[ciach energii wraz ze wzrostem ilo[ci dostarczonej ze zródBa, zakres granic wybuchowo[ci ulega rozszerzeniu Nie ka\de wyldowanie iskrowe (bdz inne zródBo) jest w stanie zapali mieszanin paln Poza niektórymi wyjtkami {H2, CS2, CH2 i inne) minimalna energia zapBonu gazowych substancji palnych w powietrzu wynosi ok. 25-,30 mJ. Kierunek propagacji pBomienia Najszerszy zakres wybuchowo[ci uzyskuje si w pionowo ustawionych rurach przy dolnym zapBonie (kierunek wstpujcy rozchodzenia si pBomienia). Najw\szy zakres wybuchowo[ci uzyskuje si przy rozprzestrzenianiu si pBomienia ku doBowi (kierunek zstpujcy, a po[redni przy poziomym). 1. 2. Definicja wybuchu, niektóre typy wybuchów Wybuch jest zawsze wynikiem wywizywania si energii w odpowiednio krótkim czasie i odpowiednio maBej objto[ci, to znaczy w taki sposób, ze powstaje fala ci[nieniowa, wystpuje gwaBtowny przyrost ci[nienia i temperatury. Istnieje wiele podziaBów wybuchów Ni\ej zostan przedstawione tylko niektóre rodzaje wybuchów. WYBUCHY WYBUCHY chemiczne fizyczne WYBUCHY CHEMICZNE homogeniczne heterogeniczne cieplne fotochemiczne deflagracja detonacja WYBUCHY CHEMICZNE Wybuchy w nastpstwie reakcji chemicznej Wybuchy homogeniczne - cieplne Zachodz w caBej objto[ci mieszaniny palnej. Powstaj na skutek: " braku wymiany wydzielajcego si ciepBa z otoczeniem (na skutek utraty zdolno[ci chBodzenia), np.: polimeryzcja, dekompozycja, destylacja, mielenie " cieplnej niestabilno[ci reagentów lub produktów Wybuch cieplny opisuje si poprzez: " pocztkow temperatur, przy której nastpuje inicjacja nadkrytycznego bilansu cieplnego, " okre[lenie szybko[ci wydzielania ciepBa, " okre[lenie maksymalnego ci[nienia wybuchu. energia Bilans Wydzielanie cieplna nadkrytyczny ciepBa Odbiór ciepBa Warunki stabilne Warunki niestabilne Bilans podkrytyczny temperatura Rys.4. Warunki wystpienia wybuchu cieplnego. Ryzyko wybuchu cieplnego, wtedy gdy: " wysoki potencjaB energetyczny reakcji chemicznej, " adiabatyczny nadkrytyczny bilans ciepBa prowadzcy do utraty kontroli na reakcj, " wystpowanie reakcji wtórnych (np.: rozkBadów cieplnych) charakteryzujcych si wysokimi efektami cieplnymi, " zjawisko samonagrzewania si materiaBów. Wybuchy heterogeniczne  wybuchy VCE (Vapour Cloud Explosion) - wybuch powstaBy wskutek zapalenia si chmury palnych par lub gazów zmieszanych z powietrzem. Deflagracja  rozprzestrzenianie reakcji chemicznej substancji, w której front reakcji przesuwa si gwaBtownie w kierunku nieprzereagowanej substancji, jednak z prdko[ci mniejsz ni\ prdko[ dzwiku w nieprzeragowanej mieszaninie. Detonacja  rozprzestrzenianie reakcji chemicznej substancji, w której front reakcji przesuwa si gwaBtownie w kierunku nieprzereagowanej substancji z prdko[ci równ lub wiksz ni\ prdko[ dzwiku w nieprzeragowanej mieszaninie. Podstawowe warunki zaistnienia VCE 1. Substancja musi by palna w odpowiednich warunkach ci[nienia i temperatury przed awari (warunek np. skroplone gazy palne albo ciecze palne w wysokich temperaturach pod wysokim ci[nieniem); 2. Wytworzona chmura musi dostatecznie du\ych rozmiarów (warunek np. odpowiednio dBugi czas do zapBonu); 3. Dostatecznie du\a cz[ chmury musi by w granicach palno[ci uwolnionej substancji (warunek np. wpByw [rodowiska (wiatr, temperatura itp.), wielko[ otworu, przez który nastpiB wypByw); 4. Prdko[ rozprzestrzeniania si pBomienia: dostatecznie du\a, aby spowodowa odpowiednio du\y przyrost ci[nienia (warunek: TURBULENCJE!) Detonacja mo\e by zainicjowana: 1. Bezpo[rednio, " wybuch fazy skondensowanej, np.: [rodków wybuchowych oraz nadtlenków (faza dodatnia: 1-10 ms, p= 1000 barów) 2.W wyniku przej[cia deflagracji w detonacj. ci[nienie wybuchu ro[nie osigajc maksimum przy st\eniu stechiometrycznym Po przekroczeniu st\enia stechiometrycznego ci[nienie wybuchu maleje, a\ do mini- malnego w GGW. Bardzo du\y wpByw na ci[nienie wybuchu ma tzw. wspóBczynnik zmiany objto[ci, który definiuje si jako stosunek objto[ci gazów spalinowych tworzcych si w warunkach wybuchu do objto[ci par cieczy przed reakcj spalania. Najbardziej grozny wybuch w skutkach jest wtedy, gdy objto[ gazów spalinowych jest du\o wiksza ni\ objto[ substratów biorcych udziaB w trakcie zapocztkowania reakcji utleniania. Rys. 5. Interpretacja wielko[ci maksymalnego nadci[nienia i impulsu fali nadci[nienia (wybuchowej) powstaBej podczas wybuchu deflagracyjnego. Rys. 6. Interpretacja wielko[ci maksymalnego nadci[nienia i impulsu fali uderzeniowej powstaBej podczas wybuchu detonacyjnego. O charakterze i mechanizmie wybuchu decyduj przede wszystkim: " wBa[ciwo[ci materiaBu (fizyczne, chemiczne, stabilno[, ciepBo spalania), " charakterystyka przestrzeni, w której zachodzi spalania (rozmiar, przeszkody ograniczone czy otwarte) " wBa[ciwo[ci mieszaniny wybuchowej (stan skupienia, st\enie, turbulencja, ci[nienie i temperatura, obecno[ gazu obojtnego, mieszanina hybrydowa), " czynniki zapBonu (energia, temperatura) WYBUCHY FIZYCZNE Wybuchy w nastpstwie wystpienia zjawisk fizycznych BLEVE ( Boiling Liquid Expanding Vapour Explosion). Wybuch spowodowany wyzwoleniem energii zwizanym z gwaBtownym odparowaniem cieczy palnej lub nie. W momencie jej nagBego uwolnienia ciecz znajduje si w stanie ciekBym. Tego typu wybuchy spowodowane s czsto oddziaBywaniem [rodowiska po\arowego. Rys.7. Wybuch typu BLEVE z kul ognist (fireball). 1. 3. Ci[nienie i temperatura wybuchu Ci[nienie towarzyszce wybuchowi jest ró\ne w zakresie granic wybuchowo[ci i zale\y od rodzajów skBadnika palnego i jego st\enia w mieszaninie z powietrzem, a tak\e od temperatury wybuchu (patrz rys 8.) i wspóBczynnika zmiany objto[ci Dla wikszo[ci substancji palnych minimalna temperatura spalania ro[nie od ok. 1500 przy DGW do 2500K przy st\eniu nieznacznie wy\szym od stechiometrycznego. a nastpnie maleje do ok. 1100-1300K przy GGW. W DGW ci[nienie wybuchu podobnie jak efekt cieplny reakcji spalania jest minimalny. Powy\ej DGW. w miar wzrostu st\enia skBadnika palnego w mieszaninie z utleniaczem 1. 4. Wykorzystanie granic wybuchowo[ci w praktyce Oznaczanie granic wybuchowo[ci par cieczy w praktyce pozwala na ocen zagro\enia wybuchem pomieszczeD oraz przestrzeni zewntrznych i w konsekwencji wyznaczenie w pomieszczeniach i przestrzeniach zewntrznych odpowiednich stref zagro\enia wybuchem. Na podstawie § 33 ust 5 Rozporzdzenia Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji z dnia 21. 04. 2006 roku w sprawie ochrony przeciwpo\arowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563) pomieszczenie, w którym mo\e wytworzy si mieszanina wybuchowa, powstaBa z wydzielajcej si takiej ilo[ci palnych gazów, par, mgieB lub pyBów, której wybuch mógBby spowodowa przyrost ci[nienia w tym pomieszczeniu przekraczajcy 5 kPa, okre[la si jako pomieszczenie zagro\one wybuchem. Na podstawie § 33 ust 5 Rozporzdzenia j.w. w pomieszczeniach nale\y wyznaczy stref zagro\enia wybuchem, je\eli mo\e w nim wystpi mieszanina wybuchowa o objto[ci co najmniej 0.01 m2 w zwartej przestrzeni. Na podstawie PN-EN 1127-1: 2001. Atmosfery wybuchowe. Zapobieganie wybuchowi i ochrona przed wybuchem. Pojcia podstawowe i metodologia. ustanowiono nastpujc klasyfikacj stref zagro\enia wybuchem dla mieszanin par cieczy, gazów, mgieB z powietrzem: Strefa 0 - miejsce, w którym atmosfera wybuchowa gazów, par lub mgieB mo\e wystpowa stale lub przez dBugie okresy lub czsto, Strefa 1  miejsce, w którym atmosfera wybuchowa gazów, par lub mgieB mo\e czasami wystpi w trakcie normalnego dziaBania, Strefa 2 - miejsce, w którym atmosfera wybuchowa zawierajca mieszanin substancji palnych, w postaci gazu, pary albo mgBy, z powietrzem nie wystpuje w trakcie normalnego dziaBania, a w przypadku wystpienia trwa krótko. II. CZZ DOZWIADCZALNA 1. Czynno[ci wstpne 1.1. Przed przystpieniem do wykonania wiczenia nale\y sprawdzi wyposa\enie stanowiska zgodnie rys. 9. Zapozna si z BHP na tym stanowisku. 2. WBczenie przyrzdu 2.1. WBczy wtyczk przewodu zasilajcego generator do gniazda sieci 220V, 50 Hz. posiadajcego zerowanie bdz uziemienie 2.2. WBczy przycisk 3, znajdujcy si pod napisem  SIE". Lampki neonowe umieszczone nad czterema bezpiecznikami nie powinny si [wieci. Zapalenie si którejkolwiek z nich sygnalizuje uszkodzenie bezpiecznika 2.2.3. Odczeka ok. 6 minut do zapalenia si lampek "GOTOWOZ 1" (4) i  GOTOWOZ 2" (5). 2.3.Ustawi pojemno[ kondensatora na  4", posBugujc si pokrtBem 6.odologia 3. Wykonanie oznaczenia 3.1. Zanotowa temperatur panujc w komorze wybuchowej Temperatur t wskazuje termostat. 3.2. PodBczy koDcówk przewodu do przedmuchiwania komory z koDcówk przewodu wychodzcego z termostatu. 3.3.Otworzy zawór (8) przy komorze wybuchowej. 3.4.Otworzy zawór przy Sieci powietrznej w celu przedmuchania (oczyszczenia z pozo- staBo[ci powybuchowych) komory wybuchowej Czynno[ ta powinna trwa ok. 20 sek 3.5.Zanikn zawór przy sieci powietrznej. 3.6. Zamkn zawór (8) przy komorze wybuchowej. 3.7. RozBczy koDcówk przewodu do przedmuchiwania komory i koDcówk przewodu podBczonego do termostatu 3.8. Wcisn korek 1 w celu uszczelnienia komory wybuchowej. 3.9. Otworzy zawór (7) 3.10. WBczy pomp pró\niow w celu uzyskania w komorze wybuchowej podci[nienia 0,9 atm 3.11.Zamkn zawór (7). 3.12. Nabra pipet badan ciecz (mieszanin) Objto[ i rodzaj cieczy wskazuje prowadzcy 3.13. Pipet z ciecz wprowadzi do gruszki. 3.14. Nacisn przy gruszce zawór (3) w celu umo\liwienia zassania cieczy do komory wybuchowej. 3.15. Otworzy zawór (8) w celu wyrównania ci[nieD w komorze pomiarowej i na zewntrz, a zarazem by wytworzy mieszanin parowo-powietrzn 3.16. Zamkn zawór(8). 3.17. WBczy wysokie napicie poprzez naci[nicie przycisku (1l) umieszczonego pod pokrtBem  REGULACJA WYSOKIEGO NAPICIA". 3.18. WBczy przycisk  START" (9). Generator pracuje tak dBugo, jak dBugo wci[nity jest ten przycisk W tym czasie wyzwalana jest iskra elektryczna. Uwaga !!! W momencie wyzwalania iskry nale\y odsun si od komory wybuchowej, wypowiedzie gBo[no sBowo  uwaga". Zwróci uwag na wylatujcy korek 3.19. Po pomiarze wyBczy wysokie napicie przyciskiem  0" (10) umieszczonym pod pokrtBem  REGULATORA WYSOKIEGO NAPICIA" 3.20. O zaistnieniu reakcji spalania [wiadczy zrzucenie korka (l). 3.21. Po przeprowadzonej próbie nale\y ponownie przedmucha komor wybuchow, post- pujc zgodnie ze wskazówkami zawartymi w pkt. 3.2-3.18. 3.22. Je[li nie zajdzie reakcja spalania, czyli nie zostanie zrzucony korek, nale\y go zdj przed przedmuchaniem komory wybuchowej. 4. Opracowanie wyników 4.1. Je[li dla takiej samej ilo[ci cieczy wykona si trzy próby i chocia\by jedna tylko próba dala wynik pozytywny (nastpiB wybuch, korek zostaB zrzucony), wówczas st\enie wytworzone przez t ilo[ cieczy nale\y uwa2a za wybuchowe 4.2. Za doln granic wybuchowo[ci nale\y przyj najni\sze st\enie badanej cieczy w mieszaninie z powietrzem, przy którym mo\liwy jest ju\ zapBon (korek zostanie zrzucony z komory wybuchowej)- 4.3. Za górn granic wybuchowo[ci nale\y przyj najwy\sze st\enie badanej cieczy w mieszaninie z powietrzem, przy którym mo\liwy jest jeszcze zapBon (korek zostanie zrzucony z komory wybuchowej) 4.4. Wyniki badaD nale\y zestawi w tabeli wg poni\szego wzoru; Rodzaj cieczy Objto[ cieczy Kolejna próba Wynik próby (pozytywny/negatywny) 4.5 Dla poszczególnych objto[ci cieczy nale\y obliczy st\enie par cieczy w mie- szaninie z powietrzem w komorze wybuchowej w % i g/l wg wzorów: C[%] = Vx/2710 x 100 % Objto[ komory wybuchowej wynosi 2710 ml. Vx  objto[ par cieczy w komorze spalania ml). Granice wybuchowo[ci w g/l oblicza si korzystajc z proporcji: 1l (objto[ badanej cieczy) - (masa 1l badanej cieczy) [kg]), ml (objto[ zadozowanej cieczy) - x (masa zadozowanej cieczy). Na podstawie tak zestawionych proporcji nale\y wyliczy: x (mas zadozowanej objto[ci) [g] Znajc objto[ z komory spalania i objto[ zadozowanej cieczy, mo\na obliczy, korzystajc z proporcji, objto[ zadozowanej cieczy przypadajcej na II 2,71 l (objto[ komory) - x (masa zadozowanej cieczy) 1 l - y (masa zadozowanej cieczy na 1 l) Na podstawie tak zestawionych proporcji nale\y wyliczy: y (mas zadozowanej cieczy przypadajc na 1l) Wyniki obliczeD zestawi w tabel wg poni\szego wzoru: Objto[ cieczy [ml] St\enie [%] [g/l] Granice wybuchowo[ci St\enie [%] [g/l] DGW GGW 5. Obliczy dla DGW i GGW bBd wzgldny i bezwzgldny pomiaru wg poni\szych wzorów: 6. Wnioski Wnioski powinny zawiera przede wszystkim warto[ DGW/GGW. porównanie wyników otrzymanych do[wiadczalnie z danymi literaturowymi Dodatkowych wskazówek w zakresie opracowania wyników i wniosków mo\e udzieli prowadzcy. LITERATURA 1. Pofit-SzczepaDska: Wybrane zagadnienia z chemii ogólnej, fizykochemii spalania i rozwoju po\arów. Kraków 1994. 2.M. Pofit-SzczepaDska: Chemia po\arnicza Warszawa 1973. 3.M. Pofit-SzczepaDska: Chemia stosowana. Warszawa 1965. 4.M. Sheldon DSc (FPA): A study of flammability limits of gases and vapours. Fire Fire Prevention 1984 nr 174. 5.A. Pile, I. Zaborowska: Granice wybuchowo[ci palnych par i gazów. Ochrona przeciw- po\arowa w Przemy[le Chemicznym 1971 nr 3, s. 1. 6.D. Dworecki. I. Zaborowska: WBasno[ci wybuchowe i palne aerozoli cieczy. Ochrono przeciwpo\arowa w Przemy[le Chemicznym 1974 nr 2. 7.M. Brajla: Iskra mechaniczna jako zródBo zapBonu mieszanin wybuchowych. Ochrona przeciwpo\arowa w Przemy[le Chemicznym 1979 nr 1-2, s. I. 8. ASTM681-79. 9.E. Heidelberg: NiebezpieczeDstwo zapBonu mieszanin wybuchowych przez Badunki elek- tryczno[ci statycznej gromadzce si na powierzchniach zbiorników z tworzyw sztucznych. Biuletyn Techniczny KGSP 1966 nr 2. s. 17-26. 10.S. Wójcicki: Fizyczne podstawy wybuchów. Biuletyn Informacji Technicznej 1979 nr 2, s. 4-6. 11. R.Porowski, E.Zibaczewski: Ogniste kule [mierci. Przegld Po\arniczy, 1/2006, s. 16  19.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
cw 3 ozn granicy wybuchowosci dsz
notatek pl sily wewnetrzne i odksztalcenia w stanie granicznym
Różne interpretacje tytułu powieści Granica
GRANICA
Obliczanie granic
Minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa przy pracach zagrożonych atmosferą wybuchową
opracowania zagrozenia wybuchem(1)
7 Wlasciwosci wybuchowe
Granice funkcji wielu zmiennych
Zarabianie przez internet , praca przy komputerze , zarabiaj nie tylko za granicÄ…

więcej podobnych podstron