1. Podróżowanie grupowe
2. Wszystko z góry ustalone (trasa, program)
3. Dominujący model jednego głównego wyjazdu w okresie wakacyjnym
4. wygoda, bierność
5. Nastawienie na ilość wyjazdów oraz „zaliczonych" atrakcji.
6. Poczucie wyższości efekt dominacji
7. B rak przygotowania i wiedzy na temat atrakcji, kultury i zwyczajów odwiedzanych terenów
8. zakupy
9. Hałaśliwość
10. Pamiątki ogólnodostępne
11. Zupełna nieznajomość i brak zainteresowania językiem odwiedzanego kraju
12. Nastawienie na komfort
13. Dystans między personelem a klientem.
• Soft tourism (miękka turystyka)
1. Podróżowanie indywidualne
2. Indywidualne i spontaniczne decyzje programowe
3. Model opierający się na dwóch i więcej nieco krótszych wyjazdach w ciągu roku
4. Wysiłek i aktywność
5. Nastawienie na jakość i przeżycie nowych doświadczeń
6. Szacunek i partnerstwo w kontaktach z gospodarzami
7. Przygotowanie się na spotkanie z odwiedzanym regionem i krajem
8. prezenty
9. Spokój
10. Pamiątki osobiste (np. film video)
11. nauka miejscowego języka (przynajmniej kilku słów)
12. Komfort nie jest niezbędny
13. Bliskie i często przyjacielskie kontakty z obsługą
Mierniki wielkości popytu:
1. Rzeczowe: liczba podróży (wyjazdów, ptzyjazdów), liczba noclegów (osobodni), liczba uczestników
podróży
2. Wartościow e: wielkość wydatku turystycznego i struktura tego wydatku
3. Wskaźniki intensywności:
• Aktywność turystyczna netto( liczba osób uczestniczących w podróżach turystycznych / liczba ludności x 100%)
• Aktywność turystyczna bmtto (liczba podróży turystycznych / liczba ludności x 100%)
Podróże turystyczne według celów (klasyfikacja WTO)
1. dla przyjemności
2. w interesach
3. odwiedziny u krewnych i znajomych
4. lecznicze
5. religijne
6. pozostałe
TeMenug-aa.i^iik.U-turyiiyaiiym:
Wzrasta:
O wykorzystanie intemetu jako formy promocji i kanału dystrybucji o liczba wyjazdów do miast historycznych o zainteresowanie „zieloną" turystyką o liczba podróży indywidualnych