55873

Funkcja produkcji: izokwanty, efektywność techniczna

Izokwanta to krzywa łącząca ze sobą wszystkie możliwe technicznie (efektywne technicznie) kombinacje czynników produkcji dające taki sam poziom fizycznej produkcji (TPP ~Q).

Kształt izokwant wynika z prawa malejących przychodów krańcowych: przy zmniejszaniu nakładów jednego czynnika produkcji (np. L) przy jego dużym poziomie, jednostkowy (krańcowy) spadek produktywności jest niewielki, więc dla skompensowania go (aby zachować taki sam poziom produkcji) trzeba zwiększyć nakłady drugiego czynnika produkcji (np. K), z jego niskiego poziomu (duża produktywność krańcowa), o jeszcze mniejszą wielkość. Przy kolejnych poziomach nakładów L i K produktywność jednostek L, z których należy zrezygnować dla zachowania poziomu produkcji, jest coraz większa, a krańcowa produktywność K -coraz mniejsza, więc spadek L będzie coraz mniejsza, a wzrost K coraz większy.

Izokwanty okrągłe pokazują, że istnieje pewien maksymalny poziom produkcji (w ogóle) przy danej technologii i zastosowaniu określonych czynników produkcji, którego nie da się przekroczyć zwiększając albo zmniejszając nakład któregokolwiek czynnika.

Nachylenie stycznej KOLO do izokwanty TPP=1 (dokładniej tangens kąta a) wyraża krańcową stopę technicznej substytucji nakładów: MRTS (wartość bezwzględna), która może się zmieniać w różnych punktach krzywej (ze względu na założenie malejącej krańcowej produktywności