55888

produkcji* będziemy mogli zauważyć funkcję kosztów zależną od Q-jako, że wykres nakładów produkcji w dużej mierze odpowiada kosztom całkowitym (zwłaszcza jeśli będą to stałe koszty jednostkowe, np. tutaj stała płaca za jednostkę czynnika wytwórczego: TCL=TPP*).

Pamiętaj, że całkowity koszt pracy TCL jest kosztem zmiennym (lub jego częścią)! Aby otrzymać koszt całkowity musimy uwzględnić koszt innych czynników wytwórczych oraz koszty stałe.

Określona poprzednio funkcja produkcji pozwala wykreślić funkcje kosztów zależnych od wolumenu produkcji.

Krzywa krótkookresowych kosztów krańcowych (SMC) opada, osiąga minimum, a następnie rośnie, co jest związane bezpośrednio z krzywą produkcji (vide: następny slajd). Małe ilości produkcji wytwarza się prostymi metodami -wtedy dodatkowy wzrost produkcji można osiągnąć coraz mniejszym dodatkowym kosztem. Nie trzeba zwiększać nakładów czynników produkcji, żeby zwiększyć faktyczną produkcję, co z kolei może wynikać z nabierania doświadczenia wraz ze wzrostem produkowanej ilości.

Krzywa krótkookresowych kosztów przeciętnych (jednostkowe) (SAC) również najpierw opada, a potem rośnie. Wiąże się to wprost z kształtem