analizując produkty tamtejszych firm pod względem kosztów, niezawodności, budowy. Jako jedna z pierwszych w benchmarkingu uwzględniła czynnik ludzki - analizowała marketing i sprzedaż.
2. Cele benchmarkingu.
Celem benchmarkingu jest zdobywanie przewagi konkurencyjnej poprzez zaplanowane działania na poziomie strategicznym firmy. Szczególnie ważne w tej metodzie jest odpowiednie zarządzanie informacją i innowacyjne ukierunkowanie firmy na rozwój. Uczenie się od innych i porównywanie się z konkurencją (często z liderami w branży) jest coraz częściej dobrym sposobem na rozwiązanie wielu problemów firmy. Głównym celem w procesie „naśladownictwa" powinna być dominacja na rynku, czyli zdobycie pozycji lidera.
Benchmarking obejmuje więc analizę:
• Produktów innych firm.
• Usług innych firm,
• Procesów produkcji, funkcji personelu,
• Sprawności organizacji,
• Procesów dostarczania wartości,
• Zasad, metod i technik stosowanych przez innych,
• Stosowanych narzędzi,
• Sposobów zarządzania klientem, rynkiem, personelem, informacją czy finansami. Celem projektu benchmarkingowego jest dostarczenie praktycznych korzyści jego
uczestnikom. Generowanie wartości dodanej, jaką otrzymuje uczestnik projektu benchmarkingowego (klient), dzięki działaniu metod porównywania z najlepszymi, trwa wielokrotnie krócej niż standardowe metody analiz.
Przedmiotem analizy benchmarkingowej może stać się niemal każdy proces i funkcja w danej organizacji, bądź cała organizacja. Porównujemy procedury i procesy, koszty, funkcje, strukturę organizacyjną, strategie działania, produkty czy usługi, wykorzystując do każdego przedmiotu analizy benchmarkingowej odpowiedni rodzaj tego narzędzia. Rodzaj wykorzystanego narzędzia określają indywidualne potrzeby i możliwości klienta. Na potrzeby benchmarkingu pojęcie organizacji jest definiowane szeroko i elastycznie - to samodzielna firma lub instytucja, ale to również wydzielona organizacyjnie komórka w firmie, jej dział, filia.
Najczęstsze obawy firm przystępujących do projektów benchmarkingowych związane są z brakiem anonimowości i zaufania pomiędzy uczestnikami projektu. W praktyce organizacje bronią się przed wyciekiem poufnych informacji powierzając wyspecjalizowanym firmom zewnętrznym, "niezaangażowanym w projekt" rolę "męża zaufania" dla wszystkich uczestników projektu.