56477

Według historyków literatury kobieta ma od dawien dawna ustalony status, a mianowicie: jest nikim lub szaleństwem.

„Kobieta - w przeciwstawieniu do mężczyzny - to byt nieświadomy, bez pamięci, bez myśli, bez logiki, byt zdeterminowany tylko popędami, to chaos. Kobieta nie ma duszy, nie ma jaźni, nie ma ideałów. Nie kryje w sobie żadnej rękojmi doskonałości, gdyż nie jest obrazem Boga. Kobieta to niedorzeczność i nicość”

„Kobiety nie mają istnienia, ani jestestwa, nie istnieją i są niczym. Jest się mężczyzną albo jest się kobietą, odpowiednio do tego, czy jest się kimś, czy się nim nie jest (...). Mężczyzna nisko stojący, stoi jeszcze nieskończenie wysoko ponad kobietą, najwyżej stojącą, i to tak wysoko, że porównywanie i zestawianie wydaje się tu prawie niedopuszczalnym” Otto Wfeininger „Płeć i charakter” z 1903 roku

Maria Janion komentuje: „Wfeininger popełnił samobójstwo w kilka miesięcy po ukazaniu się „Płci i charakteru”. Ze wstrętu do samego siebie?”

Jak twierdzi Janion przekroczenie przez kobietę pewnych praw, które mężczyźni już dawno przekroczyli, jest nazywane szaleństwem. Na przykład kobietom, które uczestniczyły w Rewolucji Francuskiej diagnozowano jako posiadające „paranoję reformatorską” oraz „histerię rewolucyjną” i zarzucano im brak równowagi psycliicznej, a w czysto politycznie motywowanym udziale kobiet w rewolucji francuskiej dopatrywano się tak zwanego „seksualnego komunizmu”.

Nie było to szaleństwo ‘samo w sobie', lecz za takie uchodziło - ze względu na ogrom zakazów, jakie kobiety musiały naruszyć"

Archetyp kobieta-nikt, jednak częściej archetyp kobieta-szaleństwo istnieją jako symbole negatywnej kobiecości, ale obok nich pojawia się wielokrotnie w literaturze pięknej idealizowanie kobiety. Pojawia się zatem pytanie: „kobieta to anioł czy demon?”

Właśnie ta dwuznaczność pojmowania kobiety i kobiecości może wywołać, i prawdopodobnie wywołuje nawet w obecnych czasach kryzys u dorastających kobiet.

„Nienawidzę was (...) Nienawidzę, uda! Nienawidzę, odkąd matka zaczęła mówić: ‘Uważaj na cldopców’, a tatuś ‘milutko’ dodał: ‘Doroślejesz, mogą być kłopoty...’” (Lachowicz 2005, s. 14).

Jak twierdzi Pennycook - badacz anoreksji, to kamień milowy dorastania staje się przyczyną problemów z tożsamością dorastającej dziewczyny. Dziewczynka, która dotychczas mogła zachowywać się jak jej koledzy i udowadniać swoją pewność siebie i sprawność Fizyczną nagle musi stać się małą kobietą. Okres dorastania burzy ciągłość tożsamości u co wrażliwszycli dziewcząt, które właściwie z dnia na dzień powinny stać się pasywnymi, młodymi damami. Od tej chwili młoda kobieta powinna ona kontrolować, jak się zachowuje i jak wygląda. Powinna ograniczać swoje pragnienia: jej ciało (w przeciwieństwie do ciała mężczyzn) powinno być małe, a pragnienia (na przykład apetyt - zdrowy apetyt u mężczyzn, w przypadku kobiet określany jest jako łakomstwo) poddane autocenzurze.

Podobnie kontrolowane powinny być zachowania związane z seksem. Wszak kokieteria i flirtowanie, które w okresie dzieciństwa było traktowane z ciepłem, teraz zaczyna mieć wyraźne seksualne konotacje. Młoda kobieta zaczyna być zupełnie inaczej oceniana niż mężczyźni. Prawdopodobnie kobieta w przeciwieństwie do mężczyzn będzie traktowana albo jako oziębła (gdy będzie odrzucała seks) albo jako łatwa (promiskuityzm) (gdy seks będzie dla niej ważny).

Gdy kobieta zostanie zgwałcona, wiele osób uzna, że prawdopodobnie sama sprowokowała sprawcę swoim ubiorem lub zachowaniem (w przypadku gwałtu dokonanego na mężczyźnie, bardziej surowo ocenia się sprawcę w porównaniu do oceny sprawcy gwałtu na kobiecie).

Przychodzi tu na myśl tytuł jednej z pierwszych publikacji na temat anoreksji: książki Hildę Bruch „Złota klatka” (1978). Autorka porównuje sytuację osoby z anoreksją do przebywania w złotej klatce, przy czym złoty kolor klatki symbolizuje podziw wśród mężczyzn,