56485

naciskanie dźwigni lub wypowiedzenie słowa „tak”), które następują po możliwych do zidentyfikowania bodźcach takich jak światło lub dźwięk dzwonka.

Ponieważ nie było wiadomo dlaczego ten sam bodziec powodował wiele różnych reakcji, uznano, że pomiędzy bodźcem a reakcją musi działać jakaś zmienna pośrednicząca. To spowodowało, że behawioryzm podzielił się na dwa kierunki:

a.    redukcjonizm - redukuje osobowość, uważa, że zmiennymi pośredniczącymi między bodźcem a reakcją są np. masa mózgu, ścieżki neuronowe. Przedstawicielami byli: Tolman, Hull. Słanner.

b.    konstrukcjoniznr - uważa, że aby zrozumieć odmienność reakcji należy wprowadzić konstrukty teoretyczne wyjaśniające (np. potrzeby, nawyki, schematy myślenia). Rozwinął się w blok teorii poznawczo - społecznych.

6. psychologia personaiistyczna W. Stern’a mówi o indywidualności człowieka. Starał się połączyć psychologie i filozofię. Dopiero ta teoria jest podstawą psychologii osobowości. Nawiązuje do bytu, ontologii. Żeby zrozumieć człowieka, trzeba go traktować jako osobę (ale nie w znaczeniu gestalt). Osobą jest też zwierzę, grupa społeczna - osoba to jedność ale i różnorodność. Aby ją zrozumieć należy zrozumieć jej relacje z otoczeniem. Osoba może ujawniać się na różnych poziomach, osoba jest złożona (np. życie psycliiczne). Steni przyrównuje ją do gór - widoczne są tylko szczyty w masywie górskim - jawne zachowania są rozdzielone od siebie (jak poszczególne szczyty) a nawet sprzeczne ze sobą ale nadal tworzą

jeden i ten sam masyw górski. Podłoże masywu jest głęboko w ziemi i dlatego masyw jednocześnie jest dla szczytów fundamentem - tak samo jak w osobie fundamentem jest jedność. Steni nie zaprzecza! Freudowi - myślał w kategoriach głębi (jako nieświadomość człowieka.

konstrukcjonizm * konstruktywizm !!!