56802

Artur odkrywa w sobie cechy przywódcze. Sądzi, że podporządkowanie sobie ludzi, pozbawionych jakiclikolwiek zasad, będzie proste. Tylko on rozumie do końca sytuację bohaterów. Totalne wyzwolenie z konwenansów doprowadziło ich do przymusu niemoralności. Tam, gdzie jest przymus, nie ma wolności.

W praktyce Artur nie potrafi zdobyć duchowej władzy. Rozpaczliwie szuka idei, która by to umożliwiła. Ulega fascynacji myślą o rządzeniu za pomocą przemocy. Uważa to za ostatnią deskę ratunku. Przemoc to jednak domena prymitywnego Edka. Artur ponosi klęskę, musi umrzeć. Wrażliwość i intelekt przegrywają w starciu z rzeczywistą brutalnością. W postaci Artura dopatrywano się reminiscencji z Hamleta, który podobnie jak boliater Mrożka dorastał i dojrzewał do działania. W „Tangu" zagrożenia, jakie niesie za sobą współczesna cywilizacja wybrzmiały szczególnie silnie. Tym bardziej, że zostały ujęte w uniwersalny model walki pokoleniowej. W kostiumie dobrze skrojonego dramatu mieszczańskiego Mrożek ukrywa groteskowy obraz świata W finale dramatu w symbolicznej scenie, Edek tańczy tango z Eugeniuszem. Prowadzi oczywiście Edek, który podporządkował sobie innych.

Śmierć Artura okazała się niepotrzebna Nie ziściły się jego nadzieje, że kogokolwiek moralnie ona uzdrowi. Bohaterowie dramatu zareagowali na nią zupełną obojętnością.

„Tango" porównywane jest często z ,, Weselem" Wyspiańskiego. W groteskowej formie, przenikniętej jednak tragizmem, autor ukazał aspiracje i niemoc współczesnej inteligencji, kryzys    sztuki.

Dramaturgię Mrożka umieszcza się w nurcie teatru absurdu. Mrożek buduje sytuację absurdalną zderzając ze sobą stereotypy i ściśle zdefiniowane i najczęściej skontrastowane ze sobą postaci. Śledzi sprzeczności w działaniu człowieka, który musi odnaleźć się w pewnej, z góry określonej konwencji. Stawia przede wszystkim pytanie o moralność i etyczne zasady postępowania, tropiąc i wyświetlając przy okazji niedoskonałości czy wady obowiązujących społecznych, politycznych czy kulturowych norm.

Dokładniejsze streszczenie „Tanga”:

Akcja dramatu rozgrywa się h¹ mieszkaniu Stomil a i Eleonory'. Zarówno mieszkanie, jak i jego domownicy wyglądają bardzo dziwacznie. Na początku poznajemy Edka, Babcię i Eugeniusza. Edek jest kochankiem Eleonory. To jedyna obca wśród domowników osoba. Babcia ma na imię Eugenia. Eugeniusz jest jej bratem. We trójkę grają w karty\ Nie przeszkadza im panujący u^- pokoju bałagan. Są prześmiesznie poubierani, tak jak śmieszna i bezsensowna w swej treści jest ich rozmowa. Do domu wraca Artur, syn Stomila i Eleonory >. Artur jest młodzieńcem wykształconym, studiuje medycynę i filozofię. Próbuje wypędzić Edka. Chce zdyscyplinować Eugenię i Eugeniusza. Naprawdę nie jest w stanie żyć w takim rozgardiaszu i niechlujstwie, w atmosferze braku jakichkolwiek zasad. Wreszcie poznajemy Eleonorę i Stomila. Są tacy sami jak pozostali domownicy. Artur robi im wyrzuty. Po co w trzymają w pokoju stary wózek dla dziecka, katafalk, bry czesy Eugeniusza? W tym mieszkaniu nie można oddy chać, wy krzykuje. Stomil i Eleonora nie zawsze tacy byli. W młodości walczyli o nowoczesność, zrywali okowy, dążyji do wyzwolenia. Nic z tego nie zostało. Artur też chciałby się buntować. Tylko przeciwko komu? Przeciwko Stomilowi i Eleonorze? Kim oni są, aby kierować przeciwko nim bunt? Stomil i Eleonora próbują pomóc synowi. Niech buntuje się przeciwko sztuce. Ale ta propozy cja nie przekonuje Artura, wszak studiuje medycynę. Tylko Stomil czuje się artystą. Prezentuje Arturowi dramat. Sztuka jest bez sensu. To jakiś