57694

zdrada Ojczyzny; zamach na niepodległość, ustrój RP, szpiegostwo przestępstwa godzące w bezpieczeństwo powszechne fałszowanie dokumentów i pieniędzy

przestępstwa skierowane przeciwko zasadom dyscypliny wojskowej Nie podlega karze za przygotowanie przestępstwa ten, kto dobrowolnie od niego odstąpił. Ustawa pewne rodzaje czynności przygotowawczych traktuje jako

przestępstwo dokonane (art........-ten, kto w celu rozpowszechnienia sporządza,

przesyła pisma pornograficzne...)

Dwie formy przygotowania ;

—    przygotowanie w sensie ścisłym - polega na podjęciu czynności mających stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do dokonania czynu zabronionego, w szczególności na uzyskaniu lub przysposabianiu środków, zbieraniu informacji, lub sporządzaniu planu działania. Określone w przepisie czynności muszą, aby mogły być uznane za przygotowanie, być podjęte w celu popełnienia czynu zabronionego. Strona podmiotowa przygotowania polega więc na zamiarze bezpośrednim ukierunkowanym na osiągnięcie tego celu.

—    wejście w porozumienie - porozumienie dwóch lub więcej osób, polegające na uzgodnieniu zamiaru popełnienia konkretnego przestępstwa.

Ogólną zasadą bezkarność przygotowania, karalne tylko wtedy gdy ustawa tak przewiduje.

Czynny żal - sprawca może się uwolnić od odpowiedzialności poprzez dobrowolne odstąpienie od przygotowania, w szczególności na zniszczeniu przygotowanych środków lub zapobieżeniu wykorzystaniu ich w przyszłości. Musi polegać na pewnym zewnętrznym zachowaniu się niweczącym stworzone uprzednio warunki dalszego działania. W razie przygotowania polegającego na wejściu w porozumienie, czynny żal polegać musi na podjęciu istotnych działań zmierzających do zapobieżenia dokonaniu, a więc nie wystarczy samo zerwanie porozumienia. W odniesieniu do karalnego przygotowania niektórych przestępstw, przepisy części szczególnej stawiają wyższe wymagania dla skorzystania z dobrodziejstwa czynnego żalu.

Art. 13.

§ 1. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

§ 2. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego.

Art. 14.

§ 1. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

§ 2. W wypadku określonym w art. 13 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.