60033

Różnica pomiędzy protestem a zarzutem, różnica pomiędzy protestem unormowanym w art. 23 ustawy z dnia 27.03.2003 roku o zagospodarowaniu przestrzennym a zarzutem unormowanym w art. 24 ustawy z 7.07.94 r o zagospodarowaniu przestrzennym.

Instytucja, te instytucje zarzutu i protestu będą jeszcze często występować, to trzeba na wstępie powiedzieć, również po wejściu w żyde ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z następujących powodów. Po pierwsze: uchwalenie mpzp trwa wiele lat od tej uchwały inicjującej aż do udiwały zatwierdzającej plan. To zależy od TERENU I stopnia skomplikowania zadań, które znajdują odzwierciedlenie w mpzp. Ostateczne uchwalenie mpzp trwa wiele lat i wystarczy, że 10 lipca - taka sytuacja była w Toruniu, że np. plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony był dla takiej dzielnicy Chełmińskie Przedmieśae w lipcu 2004 roku - na podstawie jeszcze starej ustawy z 7.07.94 r. wręcz tę udiwałę inicjującą udiwalono jeszcze w okresie obowiązywania ustawy z 7.07.94 o zagospodarowaniu przestrzennym i w związku z tym według starej ustawy to całe postępowanie planistyczne dotyczące udiwalenia nowego planu było toczone i w odniesieniu do tego planu oczywiśae istnieją unormowania w art. 23 o instytucji protestu oraz w art. 24 instytucje zarzutu. Poza tym jeżeli zaskarżono plan, no np. na terenie gminy Lubicz - była taka sytuacja, zaskarżono plan, iż uchwalony na postawie ustawy z 7.07.94 r - WSA w Bydgoszczy stwierdził nieważność tego planu, bo w dalszym ciągu toczą się według starej ustawy - gdzie jeszcze funkcjonuje instytucja protestu i zarzutu. Dlatego instytucje protestu i zarzutu pomimo, że od 11 lipca 2003 r formalnie ta ustawa nie obowiązuje, ale wiele planów, w związku z długotrwałością - po pierwsze prac na opracowanie mpzp, a także ze względu na to, że wyroki sądowe albo uwzględniały zarzut, albo samą skargę na uchwałę w przedmiocie zaskarżenia planu zastały odzwierciedlone, to w dalszym ciągu, że tak powiem one żyją, te instytucje protestu i zarzutu. Jak już mówiłem art. 23 regulujący instytucje protestu opiera się na ochronie interesu faktycznego. Każdy w myśl art. 23 ustawy z 7.07.94 roku o zagospodarowaniu przestrzennym, każdy czyj interes prawny został naruszony - mógł - to był jeszcze projekt, jeszcze przed samą uchwalą, dużo, dużo wcześniej w sprawie zatwierdzenia mpzp, może zwrócić się do Rady Gminnej o usunięcie naruszeń w projekcie.PLANOW jeszcze mamy do czynienia z projektem planu na etapie projektu planu, a po bezskutecznym, potem uchwrała rady gminy o przyjęciu czy uwzględnieniu tego protestu opartego, zgodnie z art. 23 ustawy z 7.07.94 r na ochronie interesu faktycznego o odrzuceniu - chociaż z merytorycznego punktu widzenia to jest oddalenie a nie odrzucenie i to kończy sprawę. I ta instytucja zarzutu i to jest zasadnicza różnica, sformułowanym w art. 24 ustawy z dnia 7.07.94 r o zagospodarowaniu przestrzennym - oparta jest o naruszeniu interesu prawnego i tu cała reszta państwa wiedzy dotycząca strony z art. 28 kpa i problematyki rozróżnienia go pomiędzy interesem faktycznym i prawnym będzie państwu przydatna dla wykładni art. 23 i 24 żyjącej wciąż w praktyce ustawy z 7.07.94 o zagospodarowaniu przestrzennym. I tutaj ta uchwała rady gminy no może być dwojakiego rodzaju, albo -uznaje zarzut oparty na art. 24 ustawy z 7.07.94 za trafny i uwzględniająca je albo może odrzucić, no złe słowo użyte, prawdopodobnie jak w art. 23 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, także w art. 24 -oczywiście chodzi o merytoryczne oddalenie a nie odrzucenie, bo odrzucenie następuje, kiedy po terminie jest dopuszczalne, natomiast mamy do czynienia z oddaleniem, bo to jest merytoryczne oddalenie zarzutu i na tę uchwalę przysługiwała skarga do Sądu Administracyjnego. Oczywiście na PODSTAWIE NASTĘPNEGO projektu można było tą uchwałę rady gminy nieuwzględniającą zarzut, nie protest, bo o proteście opartym na interesie faktycznym PRAWA, ZACZYNA SIĘ,GDY ZASKARŻAMY JA DO SADU ADMINISTRACYJEGO. Załóżmy, że Sąd by uwzględnił zarzut to znowu trzeba było ponowić przystosowanie planu no te czynności, które były przedmiotem zaskarżenia do Sądu Administracyjnego. No i po raz drugi można było tą uchwałę tym razem na mocy art. 101 i 101 a ustawy z 8.03.1990 roku o samorządzie gminy zaskrzyć do Sądu Administracyjnego, jeżeli by uchylił to znowu te czynności planistyczne związane z procedurą mpzp należałoby ponowić. Nowa ustawa niestety nie przewiduje instytucji protestu i zarzutu, ale istnieje instytucja wniosku. W trakcie uchwala tej ustawy wskazywano, że takie dwukrotne skarżenie tej uchwały nieuwzględniającej zarzut, a potem samej ucłiwały zatwierdzającej plan no przedłużało postępowanie w sprawach uchwalenia zmian mpzp. Należy podkreślić, że zasada ochrony interesu prawnego osób trzedch na etapie uchwalania mpzp obecnie wobec eliminacji instytucji zarzutu no jest nieco mniejsza, ale reasumując z punktu widzenia szybkości postępowania przestrzennego powoduje szybsze udiwalanie planu. W obecnie obowiązującym stanie prawnym mpzp powinien określać nie tylko przeznaczenie terenu i sposób jego zagospodarowania, ale także warunki zabudowy. Warunki zabudowy i w obecnym stanie prawiym mpzp jest o wiele szczegółwszy i musi być bardziej dokładnie robiony, w mniejszej skali. Do niedawna to, co było przedmiotem decyzji konkretyzującej ustalenia planu zostało przeniesione do treśa planu, poprzez jego uszczegółowienie. Plan jest o wele bardziej szczegółowy niż w okresie obowiązywania poprzedniej ustawy z 7.07.94 roku o zagospodarowaniu przestrzennym. W mpzp NASTĘPUJĘ, także ustalenie ewentualnej lokalizacji tak zwanej inwestycji celu publicznego. Ustalenia o lokalizacji inwestycji celu publicznego no, przesądzają o realizacji pewnych inwestycji. Wreszcie należy wspomnieć o problematyce