62174

Prawo Newtona dla cząstki zawiesiny mdVs/dt =md²r/dt²= EFm+ZF,, gdzie: m-masa cząstki, Ys-wktor promienia ruchu postępowego cząstki, r-promień wodzący, wyznaczający trajektorię cząstki, I5,_rsuma silmasowych działających na cząstkę, £F_P-suma sił powierzchniowych.

Rozwiązaniem tego równania jest funkcja r(t). Funkcja ta pozwala na wyznaczenie prędkości cząstki, zgodnie z reakcją: r,(t) = <5r / <3t.

Masa cząsteczki rn=p_mV, może się zmieniać w czasie wskutek rozpuszczania w płynie nośnym, reakcji chemicznej i krystalizacji. *£« - wypadkowa sił masowych spowodowana jej grawitacją ziemską, dlatego też gęstość rozkładu sił masowych f określona jest przyspieszeniem ziemskim: E£m = G = p_mV f= pm-V ■ g,

gdzie G-ciężar cząstki. *EF_P - do określania siły powierzchniowejO musimy znać stan naprężeń w płynie nośnym wokół cząstki, opisany tensorem naprężenia.

ZFp=JPn dS,

gdzie S-powierzch. kinetyczna cząstki, n-wektor jednostkowy, normalny do S,

P-tensor naprężeń.

Aby wyznaczyć P musimy znać pole prędkości i ciś. w płynie otaczającym cząstkę. Obserwujemy element objętości wypełniony materią w sposób ciągły