63138

Współczynnik filtracji

W literaturze zaproponowano dużą liczbę wzorów empirycznych wiążących wartości wspólczyiuiika filtracji z parametrami krzywej uziamienia. Wyniki otrzymane dla tej samej próbki przy pomocy różnych wzorów mogą znacząco od siebie odbiegać. Stąd też należy je traktować jedynie jako przybliżone oszacowanie rzędu wielkości wspólczyiuiika filtracji

poniższy.gluvzoja.di k    1Q°C> zaś

średnice ziaren podaje się w milimetrach.

Wzór Hazetia

Jest to jeden z najszerzej stosowanych i najstarszych wzorów empirycznych (z 1892 roku). Ma postać:

(3)

gdzie CH jest współczynnikiem empirycznym, którego wartości przyjmuje się w zależności od wspólczyiuiika różnoziarnistości:

•    C,/= 1200,gdy 1 <U<2,

•    Cu = 800, gdy 2<U <,4_S

•    Cu = 400, gdy 4 < i/< 5

Wzór można stosować przy U < 5 i 0,1 mm <, d_iQ <> 3.0 mm.

Wzór Beyera

Ma on formę podobną do wzoru Hazena:

k\₀-_c—C_B-d io    (4)

z tym że współ czyimi k C_B odczyhijemy z nomogramu (Rysunek 3) jako funkcję U Wzór można stosować przy U < 20 i 0,06 mm < d_l0 < 0.6 mm.

Wzór Slichtera

k\o»c~ Cs'd\o    (5)

We wzorze tym występuje wspólczyiuiik zależny od porowatości skały, którego wartość można odczytać z nomogramu (Rysunek 3).

Wzór można stosować dla 0,01 mm < d\_Q < 5.0 mm.

2