64145

Charakter majątku spółki 9 Z godnie z art. 28 k.s.h. majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Wynika stąd, że przedmiotem wkładu mogą być środki pieniężne, wkład rzeczowy oraz świadczenie usług, aczkolwiek w każdym przypadku będą to prawa majątkowe, w szczególności własność i inne prawa rzeczowe, prawa na dobrach niematerialnych, wierzytelności oraz przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym. Spółka jawna z tej racji, że została wyposażona w zdolność prawną, posiada swój własny majątek, który jest majątkiem odrębnym od majątków wspólników. W konsekwencji majątek ten nie stanowi, w odróżnieniu od majątku spółki cywilnej, wspólności łącznej. W umowie spółki wspólnicy zobowiązują się jedynie do wniesienia wkładu, samo zaś ich wniesienie może nastąpić później, z tym że spółce przysługuje roszczenie o ich wniesienie. Jedynie w przypadku praw innych niż własność, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się za przeniesione na spółkę (art. 48 § 3 k.s.h.).

W odniesieniu do własności skutek rozporządzający nastąpi na podstawie art 155 k.c., który znajduje zastosowanie na mocy art. 2 k.s.h., a w konsekwencji umowa spółki zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na spółkę, chyba że strony inaczej postanowiły. Wynika stąd, że jeżeli przedmiotem własności jest nieruchomość, to umowa spółki będzie wyjątkowo wymagała zachowania formy aktu notarialnego zgodnie z art. 158 k.c. Jeżeli przedmiotem umowy spółki są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku albo rzeczy przyszłe, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienia posiadania. Tezę o podwójnym skutku zobowiązującej umowy spółki potwierdza art. 49 § 1 k.s.h., według którego jeżeli wspólnik zobowiązał się do wniesienia tytułem wkładu do spółki rzeczy inne niż pieniądze na własność lub do używania, wówczas do jego obowiązku świadczenia i ryzyka przypadkowej utraty przedmiotu świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży lub o najmie.