65896

Artykuł ma na celu zaprezentowanie wyników badań w zakresie diagnozy kompetencji menedżerskich. Badania przeprowadzono w latach 1997 - 98. W badaniach przyjęto założenia:

1.    Kompetencje menedżerskie można diagnozować. Kompetencje wiążą sią ze sprawnością działania menedżera. Na kompetencje składają sią różne umiejętności.

2.    Na kompetencje menedżerskie wpływa wiele zmiennych

przede wszystkim:    cechy osobowościowe i indywidualne

predyspozycje, postawy, edukacja formalna, doświadczenia zawodowe, czynniki kulturowe.

3.    W praktyce polskich przedsiębiorstw zbyt mało uwagi poświęca się zagadnieniom doskonalenia menedżerów i potencjału społecznego.

4.    Strategia przekształcania przedsiębiorstw powinna opierać się na doskonaleniu kompetencji menedżerskich.

5.    Na wielu stanowiskach kierowniczych menedżerowie nie posiadają wystarczających kompetencji do ich pełnienia.

6.    Różnica pomiędzy pożądanymi a rzeczywistymi kompetencjami określana jest jako luka kompetencyjna i należy ją niwelować.

7.    Działania w zakresie redukowania luki kompetencyjnej polegają przede wszystkim na doskonaleniu kadry kierowniczej.

Model badawczy powstał na podstawie analizy literatury z zakresu kompetencji menedżerskich. W modelu na kompetencje menedżera składają się wiedza i umiejętności niezbędne w wykonywanej pracy. Wyróżniono sześć kluczowych obszarów wiedzy: wiedzę techniczną związaną z pracą, marketing, finanse, prawo, kadry, zarządzanie oraz 9 umiejętności kierowniczych. Są to:

□    samoświadomość

□    kierowanie stresem