66136

Jim (kierownictwo): Członek związku powinien porozmawiać ze swoim brygadzistą, zanim podejmie jakiekolwiek działanie, które...

Tom (związek): My tak robimy, ale brygadziści nie słuchają.

Prowadzący: Tom, proszą na razie nie krytykować. Zgodziliśmy sią odłożyć to na później, prawda? A ty, Jerry? Masz zdaje sią jakiś pomysł. Jerry (związek): Kiedy pojawia się kwestia strajku, członkowie związku powinni mieć prawo zebrania sią w łaźni.

Roger (kierownictwo): Kierownictwo mogłoby zgodzić się, aby łaźnia używana była na takie spotkania, gwarantując tajemnicę spotkania przez zamknięcie drzwi i nieuczestniczenie w nim brygadzistów.

Carol (kierownictwo): A może przyjąć zasadę, że nie może być strajku bez dania szansy przedstawicielom kierownictwa i związku, aby wspólnie popracowali?

Jerry (związek): A może przyspieszyć procedurę rozpatrywania skarg i organizować spotkanie w ciągu 24 godzin, jeżeli brygadzista i członek związku nie dogadają się sami?

Karen (związek): Nieźle. A może organizować szkolenia na temat rozwiązywania problemów wspólnie dla członków związku i brygadzistów?

Phil (związek): Jeżeli człowiek dobrze pracuje, to powinien o tym wiedzieć. John (kierownictwo): Ustanówmy przyjacielskie stosunki między nami. Prowadzący: To brzmi nieźle, John, ale czy mógłbyś być bardziej konkretny?

John (kierownictwo): No cóż, może zorganizujemy wspólną drużynę piłkarską?

Tom (związek): I kręglarską.

Roger (kierownictwo): A może coroczny piknik dla wszystkich rodzin?

I tak to przebiega, gdy uczestnicy wyrzucają z siebie liczne pomysły. Wiele z nich nigdy nie pojawiłoby się bez takiej burzy mózgów. Niektóre mogą okazać się skuteczne w ograniczeniu liczby dzikich strajków. Czas spędzony na wspólnej burzy mózgów to na pewno jeden z najproduktywniej spędzonych okresów w czasie negocjacji.

Jednak niezależnie od tego, czy jesteście na sesji razem czy nie, oddzielenie aktu przygotowywania wariantu rozwiązania od aktu decydowania jest niesłychanie użyteczne w każdych negocjacjach. Dyskutowanie możliwości od zajmowania stanowisk różni się radykalnie. Stanowisko jednej ze stron jest przeciwne stanowisku drugiej, natomiast pomysł wywołuje inny pomysł. Nawet jeżyk, którego używasz, jest inny. Składa się z pytań, a nie twierdzeń i jest otwarty, a nie zamknięty: „Jedną z możliwości jest... O jakich innych możliwościach myśleliście? Co będzie, jeżeli zgodzimy się na to? A może zrobimy to w ten sposób? Jak będzie to działać w praktyce? Co może pójść źle?" Pomyśl zanim zdecydujesz.