1 Laser He-Ne ustawić tak, aby wiązka laserowa padała prostopadle na powierzchnię przedmiotu uginającego światło. W odległości D od szczeliny umieścić ekran, na którym można obserwować rozkład natężenia prążków dyfrakcyjnych (rys. 1). Ekran jest wyposażony w fotodetektor sprzęgnięty ze śrubą mikrometryczną. Jako fotodetektor zastosowano fotoopór, którego oporność R jest odwrotnie
proporcjonalna do natężenia oświetlenia jego powierzchni (/ ~ —).
R
2. Fotodetektor umieścić w prążku środkowym (zerowym) jasnym (rys. 1), i obracając śrubą mikrometryczną w prawo odczytać wartości położenia prążków ciemnych C\g, Oig, , Ohg i odpowiednio O^, Oi^, ,0^ obracając śrubą
mikrometryczną w lewo.
3. Dokonać pomiaru natężenia /* dla danego położenia O* fotodetektora (gdzie I0 określa natężenie prążka zerowego). Krok zmiany położenia O/, fotodetektora (odczyt wartości położenia ze śruby mikrometrycznej) zaplanować tak, aby otr zymać około 20 pomiarów.
Tabela pomiarowa
/l |
D |
®kg |
J/cg |
oM |
lkd |
h |
h |
d±Ad |
Inni] |
[ i |
[ i |
[ i |
f 1 |
[ 1 |
f l |
11 |
(i |
0,6328 |
Narysować rozkład prążków dyfrakcyjnych dla wąskiej szczeliny — = /(O*).
A>
Wykreślić na tym wykresie pionową oś symetrii dzielącą wykres na dwie części i w ten sposób znaleźć położenie prążka zerowego. Korzystając ze wzonr (1) obliczyć szerokość szczeliny d.
Błąd szerokości szczeliny obliczyć metodą różniczkowania. W tym celu określić błąd pomiaru AD i Al^ z dokładności odczytu. Na wykresie — = /(O*)
A>
zaznaczyć błędy pomiarowe.
M. Leśniak, Ftyka. Laboratorium, wy'damę II, Oficyna Wydawnicza PRz, 2002 I R. Meyer-Ar endt, Wstęp do optyki, PWN, Warszawa S. Szczemowski, Fizyka doświadczalna, PWN, Warszawa 1980 H. Szydłowski, Pracownia fizyczna, PWN, Warszawa 1980
2