Prawo spadkowe
Dekret o zniesieniu spadkobrania z 1918 r. radykalnie znosił dziedziczenie ustawowe jak i testamentowe. Po śmierci człowieka jego majątek miał stawać się własnością państwa. Dekret przewidywał jedynie dziedziczenie rzeczy osobistych i sprzętów domowych oraz drobnych narzędzi do pracy w gospodarstwie rolnym. Dziedziczyć mogli jedynie współmałżonek oraz dzieci zmarłego.
Zdaniem bolszewików - w państwie socjalistycznym dziedziczenie jest szkodliwe - ponieważ wzmaga szkodliwe instynkty indywidualistyczne i mnoży spory między obywatelami
Okres NEP-u przyniósł jednak regulację dot Spadkobrania - Dekret z 1922 r. przewidujący spadkobranie w istocie jednak ani nie poszerzał kręgu spadkobierców, ani też nie zwiększał wartości masy majątkowej. Stanowił jedynie usankcjonowanie prawa spadkobrania, a nie jego wykluczenie.
W 1936 r. konstytucja stalinowska uznała prawo dziedziczenia własności osobistej obywateli i przyznała temu ochronę ustawową