71346

prawdopodobieństwa napotkania tej cząstki w przestrzeni w danej chwili. Taka interpretacja ma uzasadnienie w zasadzie nieoznaczoności Heisenberga. Zgodnie z tą zasadą nie można jednocześnie określić położenia i prędkości (pędu) cząsteczki. Zasada nieoznaczoności leży u podstaw mechaniki kwantowej zmieniając klasyczne pojęcie dokładnego znalezienia cząstki na jej statystyczne prawdopodobieństwo przebywania w danym punkcie przestrzeni wokół jądra. Takie ujęcie pozwala opisywać stan elektronu w atomie (cząsteczce) jako chmurę elektronową, w której gęstość punktów jest proporcjonalna do prawdopodobieństwa znalezienia tam elektronu. Dany rozkład prawdopodobieństwa elektronowego w przestrzeni nazywamy orbitalem. Ponieważ rozkład prawdopodobieństwa jest wyrażony w postaci funkcji falowej (jednego z rozwiązań równania Schródingera) to możemy też orbital uważać za funkcję falową opisującą dany stan elektronu. Rozwiązanie mające sens fizyczny równania falowego jest możliwe jedynie po nałożeniu na funkcję falową określonych warunków co powoduje, że zawiera ono pewne parametru zwane liczbami kwantowymi.