Moc obowiązująca
W prawie pracy umieszczane są normy nazywane:
• normy prawne bezwzględnie obowiązujące jednokierunkowo, normy częściowo imperatywne, semi-imperatywne - można od nich odstąpić jedynie na korzyść pracownika(albo zwiększać uprawnienia, zmniejszać obowiązki) [art 18kp]
• normy granicznie zastepuiace(o<j tej nazwy się odchodzi) - jeśli umowa zawiera postanowienia niezgodne z prawem pracy ze względu na niekorzystność dla pracownika są dotknięte sankcją nieważności i zamiast tego wchodzi regulacja ustawowa.
§ 1. Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy.
§ 2. Postanowienia umów i aktów, o których mowa w S 1, mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy są nieważne; zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy.
§ 3. Postanowienia umów o pracę i innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu są nieważne. Zamiast takich postanowień stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy, a w razie braku takich przepisów -postanowienia te należy zastąpić odpowiednimi postanowieniami niemającymi charakteru dyskryminacyjnego.
Oczywiście me wszystkie normy mają taki charakter, niektóre są całkowicie imperatywne (np. odpowiedzialność pracownicza, procesowe prawo pracy), albo są dyspozytywne(np umowy na czas określony są niewypowiadalne, chyba że umowa jest powyżej 6 miesięcy i w umowie zastrzeżona jest taka możliwość; przy układzie zbiorowym prawa pracy układ może być wypowiedziany z 3-miesięcznym wypowiedzeniem przez każdą ze stron chyba ze strony postanowią inny termin).
Sankcja
Przy normach prawa pracy ma miejsce podwójne sankcjonowanie(/e#e plus quam perfecta)
Zarówno sankcja ze strony pracownika - bo np pracownik ma roszczenia, które umożliwiają mu wyegzekwowanie swoich praw, a z drugiej strony pracodawca popełnia wtedy wykroczenie przeciwko prawu pracy, a więc podlega sankcji