67340

stwierdzona ilość kadmu na obszarach stanowiących obszar odniesienia wynosiła 0,92 mg Cd/rri2/rok. Innym źródłem kadmu

w środowisku są nawozy fosforowe zawierające 5-100 ' gCd/g nawozu a

także ścieki wykorzystywane do nawożenia gleby. Określono, że w glebie na terenach rolniczych kadm pochodzi w 54% z nawozów fosforowych, w 5% ze ścieków i w 41% z powietrza atmosferycznego. Kadm wprowadzony do gleby jest na ogół łatwo rozpuszczalny, zwłaszcza w środowisku kwaśnym i z reguły ługowany jest szybciej niż inne metale. Bez względu na odczyn gleby, kadm jest łatwo pobierany przez rośliny.

Żywność produkowana na terenach skażonych tym metalem stanowi źródło narażenia na kadm. Do organizmu człowieka trafia on wraz z pokarmami pochodzenia węglowodanowego i białkowego. Innym źródłem kadmu jest tytoń.

Wypalenie 20 papierosów dziennie powoduje wchłonięcie 2 - g kadmu.

Występujące u palaczy żółte zabarwienie szyjek zębowych jest wynikiem odkładania siarczku kadmu. Dane dotyczące dziennego pobierania kadmu w Polsce na tle innych krajów europejskich są wysoce niepokojące. Pomimo wiązania kadmu przez różne substancje organiczne obniża on efektywność fotosyntezy.

Rośliny wrażliwe na kadm (szpinak, sałata, soja) wykazują objawy toksyczności i znaczną obniżkę plonów już przy stężeniu 4-13 ppm Cd, podczas gdy pomidory i kapusta nie podlegają wyraźnemu uszkodzeniu jeszcze przy zawartości 170 ppm Cd, a ryż przy 640 ppm Cd. Kadm kumuluje się w organizmie przez całe życie. Ilość zakumulowanego w organizmie kadmu zależy między innymi od wieku, stanu fizjologicznego ustroju oraz diety. Wykazano, że dieta bogata w witaminy (C, E i D) oraz sole mineralne (wapń, cynk, potas) ma wpływ na stopień gromadzenia kadmu w organizmie.

Udział procentowy tego pierwiastka w poszczególnych narządach wynosi: nerka - 34%, wątroba - 24%, mięśnie - 20%, skóra - 3,7%, kości - 2,3%,