72258

Powstałe produkty są łatwo przyswajalne i dobrze rozpuszczalne, ale ich nadmiar w superfosfacie jest niewskazany, ponieważ zwiększa jego liigroskopijność. Kwas siarkowy działa również na tlenki glinu i żelaza zawarte w surowcach, a powstałe siarczany są szkodliwe, ponieważ reagują z H3PO4 tworząc nierozpuszczalne w wodzie i słabo przyswajalne przez rośliny, fosforany żelaza i glinu

AIO₂ + h₂so₄ -> AJ₂(S0₄)₃ + h₂o

FeO₃ + H₂SO_Ą -> Fe(SO_Ą \ + H₂0

Al₂(SO_Ą ), + h,po₄ -> AIPO_ą + h₂so₄

Fe(S0₄), + H_yPO_Ą -> FePO_A + H₂SO_Ą

Spadek przyswajalności superfosfatu nazywa się cofaniem superfosfatu. Powstający przy rozpadzie apatytu fluorowodór reaguje z krzemionką lub z krzemianami zawartymi w surowcach fosforowych. Część jego uchodzi z innymi gazami w postaci SiFa, część zostaje w produkcie w postaci soli kwasu fluorokrzemowego:

HF + Si0₂ -> S/F₄ + //₂0 //F + SiF₄ —> H₂SiF_b Metody otrzymywania superfosfatu

Otrzymywanie superfosfatu obejmuje następujące operacje:

1.    Przygotowanie surowców. Suszenie i mielenie fosforytów. Rozcieńczenie kwasu siarkowego.

2.    Mieszanie mączki fosforowej z kwasem, absorpcja gazów.

3.    Tężenie superfosfatu w komorze, rozdrabnianie.

4.    Dojrzewanie superfosfatu.

5.    Wykańczanie.

Schemat otrzymywania superfosfatu.