0314

magnesującego, ale ich własne pole jest wielokrotnie większe od pola zewnętrznego, noszą nazwę ferromagnetyków.

Niech pod wpływem zewnętrznego pola, którego wektor indukcji magnetycznej wynosi B₀, próbka, sv wyniku namagnesowania, wytwarza własne pole o indukcji B'. Pole to nakłada się na pole zewnętrzne i wypadkowe pole będzie

B = B₀+B'    17.23

Wektor indukcji pola próbki B' zależy od indukcji B₍₎ pola magnesującego następująco:

B' = Xm' B₀    17.24

gdzie:    podatność magnetyczna materiału próbki.

Gdy /_m ma wartość ujemną, /_m <0, tzn. B' ma przeciwny zwrot niż B₀, to próbka będzie diamagnetykicm. Dla paramagnetyków y__m przyjmuje wartości dodatnie, y_m > 0. Gdy

Tabela 17.1

Właściwości magnetyczne niektórych ciał

Paramagnetyk	żm 10^6	Pr	Diamagnetyk	Xm 10^6	Pr
Oj (ciekły)	+ 3460	1,003460	Bi	—167	0,999833
FeCU	+ 3000	1,003000	Ag	—26	0,999974
Pt	+ 293	1,000293	H,0	—8,8	0,9999912
Al	+ 21	1,000021	N2 (1 atm)	-0,6	0,9999994
Powietrze	+ 4	1,000004	H2 (1 atm)	-0,02	0,99999998
O, (1 atm)	+ 2	1,000002

Ferromagnetyk
Fe	5 • 10^3—15 • 10^3
Ni	300
Co	180

'/m przyjmuje wartości dużo większe od jedności 1, to ciało takie będzie ferromagnety-kiem. Wstawiając zależność 17.24 do 17.23 otrzymamy

B = B₀-r zJ₀ = (1 + -M = [l,B₀    17.25

gdzie: u_r = 1 jest względną przenikalnością magnetyczną substancji¹.

W tabeli 17.1 podano po kilka substancji z każdej grupy magnetycznej wraz z wartoś-

ciami y_m t ix_f.

Paramagnetyzm. Różne zachowanie się trzech rodzajów ciał w polu magnetycznym tłumaczy się budową elektronową atomów tych ciał. Pamiętamy, że gdy w przewodniku kołowym (zwoju) o promieniu r (ryc. 17.11) płynie prąd o natężeniu /, to natężenie H

1

Przcnikalność magnetyczną jz substancji zapisać można jako iloczyn p. = |x_r • [z₀, gdzie |z_r — względna przenikalność magnetyczna, iz„ - przenikalność magnetyczna bezwzględna próżni.