73366

szczycie władzy stała trójka generałów: Jaruzelski, Kiszczak i Siwicki, oraz funkcjonariusze partyjni: Barcikowski, Milewski, Olszowski i Rakowski. Taktyka władz polegała na zastraszeniu ludności, po czym zamierzały one stopniowo łagodzić terror w miarę ustawania oporu społeczeństwa.

„Solidarność" w podziemiu. 13 11982 działacze Komisji Krajowej Eugeniusz Szumiejko i Andrzej Konarski utworzyli Ogólnopolski Komitet Oporu. Wygłaszano hasła „ WRONa orła nie pokona" i „Zima wasza, wiosna nasza". 22 IV powstała Tymczasowa Komisja Koordynacyjna w składzie: Zbigniew Bujak, Władysław Hardek, Władysław Frasyniuk, Bogdan Lis. Powołanie TKK oraz audycje Radia „Solidarność" nadawane od kwietnia 1982 przez zespół kierowany przez Romaszewskiego zapoczątkowały kontrofensywę „Solidarności". Kwitła prasa podziemna m.in. „Tygodnik Mazowsze". Podziemna „Solidarność" sprzeciwiała się z pobudek moralnych i taktycznych podejmowaniu jakichkolwiek akcji o charakterze terrorystycznym, które mogłyby doprowadzić do eskalacji gwałtu ze strony władz. Powołano Biuro Koordynacyjne NSZZ „Solidarność" w Brukseli, a także liczne biura związku w największych ośrodkach emigracji polskiej, które organizowały pomoc finansową i materialną, docierającą do kraju np. w postaci odzieży, żywności i maszyn poligraficznych dla podziemnych wydawnictw. Kuroń wystąpił z programem jednorazowego zrywu, który mógłby zapobiec narastaniu terroryzmu i zminimalizować groźbę interwencji ZSRR, natomiast Bujak proponował „walkę pozycyjną" oraz politykę przetrwania do bardziej sprzyjających czasów. Trwały różnorodne akcje protestu społeczeństwa. Bojkotowano prasę, aktorzy i inni znani odmawiali występowania w radiu i telewizji, dochodziło do krótkich strajków i demonstracji ulicznych. Działały niezależne koła samokształceniowe, w zakładach pracy istniały tajne komisje zakładowe, zbierające składki i udzielające pomocy represjonowanym.

1II drastycznie podniesiono ceny żywności o 241 % oraz opału i energii o 171%. Podwyżka ta została tylko częściowo zrównoważona przez wzrost płac, co spowodowało gwałtowne pogorszenie się stopy życiowej. Masowo zwalniano z zakładów pracy osoby uczestniczące w strajkach i demonstracjach. Zwolnienia można było uniknąć przez podpisanie deklaracji lojalności wobec władz stanu wojennego. 31 VIII w drugą rocznicę porozumienia gdańskiego odbyły się w 66 miastach najpotężniejsze manifestacje zorganizowane przez „Solidarność" w okresie stanu wojennego.

Świat. 11 stycznia 1982 Rada Atlantycka zleciła państwom NATO sankcje gospodarcze wobec PRL. 30 stycznia prezydent Reagan proklamował „dzień solidarności z narodem polskim". Uruchomiono radiową akcję informacyjną oraz rozpoczęto szeroką akcję pomocy charytatywnej. USA zniosły klauzulę najwyższego uprzywilejowania w handlu z Polską.

Po śmierci Breżniewa niemal natychmiast zwolniono z aresztu Wałęsę. 14 XI był on już na wolności. Jesienią zwolniono kolejne grupy internowanych. Pod koniec listopada władze zainicjowały utworzenie nowej organizacji ogólnopolskiej, pozorującej dialog społeczny - Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON) pod przewodnictwem Dobraczyńskiego. Komisja założycielska złożyła nawet wniosek o zakończenie stanu wojennego.

18 XII1982 Sejm uchwalił ustawę o szczególnej regulacji prawnej w okresie zawieszenia stanu wojennego, zawierającą przepisy wyjątkowe, dające władzom ogromną swobodę łamania praw obywatelskich. Nazajutrz Rada Państwa przyjęła uchwałę zawieszającą z końcem roku stan wojenny na całym terytorium PRL. Kilka dni później zwolniono prawie wszystkich internowanych. Jeszcze w