w skali przemysłowej nie stosuje się monokultur bakteryjnych. Wykorzystuje się mieszaniny takich gatunków bakterii jak: Thiobacillus, Chromatium, Thiodyction, Siderocapsa, Ferribacterium, Beggiatoa, Thiotrix i inne.
W procesach przekształcania nierozpuszczalnych siarczków w rozpuszczalne w wodzie siarczany uczestniczą zwykle bakterie z gatunków: ferrooxidans.
Rola T. Thiooxidans polega głownie na wytwarzaniu kwasu siarkowego(VI). W wyniku szybkiego utleniania zredukowanych związków siarki następuje upłynnienie składników rudy co stwarza warunki sprzyjające rozwojowi dwóch pozostałych, wspomnianych wyżej, gatunków bakterii.
Schemat utlenienia tych związków może być przedstawiony następująco:
Efektywność procesu ługownia zależy głownie od T. ferrooxidans . Oprócz charakterystycznych dla wszystkich gatunków z rodzaju Thiobacillus zdolności do bezpośredniego utleniania zredukowanych związków siarki według reakcji:
Me S+2 02 — Me S04.
T. ferrooxidans mogą przeprowadzać proces utleniania jonow żelaza Fe(ll) do Fe(lll) według reakcji:
4Fe2+ + 4H+ + 02 — 4Fe3+ + 2H20
W procesie utleniania jonow żelaza(ll) współuczestniczą bakterie L ferrooxidans niezdolne do samodzielnego utleniania siarczków. Ich obecność isotnie zwiększa wydajność procesów biologicznego ługowania.
Na szeroką skalę ługowanie wykorzystuje się do uzyskiwania metali z ubogich rud, odpadow i koncentratów. W USAok. 15% rocznej produkcji miedzi jest pozyskiwane w wyniku mikrobiologicznego ługowania rud. Metoda ta jest opłacalna nawet wtedy, gdy zawartość metalu w rudzie stanowi mniej, niż 0,4% Cu. “Upłynniony” w wyniku ługowania metal otrzymuje się w stanie czystym (miedź