7334802909

■D OID (270) 3/2014

ki produkcyjne w zakażonych stadach są bardzo obniżone.

Ponieważ nie stosuje się leczenia przyczynowego zakaźnej anemii kurcząt, należy dążyć, aby wszystkie pisklęta miały wysoki poziom specyficznych przeciwciał przeciwko wirusowi zakaźnej anemii, co uzyskuje się dzięki szczepieniom prowadzonym w stadach rodzicielskich (szczep CIAV). Szczepienie przeprowadza się między 13 a 15 tygodniem życia ptaków, jednak nie później niż 3-4 tygodnie przed pierwszym zbiorem jaj do wylęgu (uniknięcie ryzyka przeniesienia wirusa szczepionkowego przez jajo).

Zakaźne zapalenie krtani i tchawicy - na zakażenie w warunkach naturalnych są wrażliwe kury i bażanty, choroba ta wywoływana jest przez wirus należący do rodzaju Herpesvirus. ILT jest jedną z chorób wpisanych na listę B chorób zakaźnych zwierząt Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).

Zakażenie następuje drogą oddechową przez kontakt ptaków chorych ze zdrowymi. W większości przypadków do zakaźnego zapalenia krtani i tchawicy na fermie dochodzi przez zawleczenie wirusa ILT przez osoby wizytujące. Okres inkubacji choroby waha się od 4 do 12 dni.

Chore ptaki wykazują objawy ze strony układu oddechowego. W jamie dziobowej, krtani i tchawicy tworzą się szarożółte, serowate, łatwo oddzielające się czopy zatykające światło dróg oddechowych. Oddychanie jest bardzo utrudnione, chore ptaki siedzą w półprzysiadzie z wyciągniętą szyją i otwartym dziobem, a przy wydechu dziób jest opuszczony ku dołowi (tzw. „pompujące oddychanie”). Ptaki takie często padają w wyniku uduszenia. W typowym przebiegu ILT dzienne upadki wynoszą około 1%.

Stwierdza się również przypadki ILT o łagodnym przebiegu wywoływane przez szczepy wirusa o niższej patogenności. W takich sytuacjach obserwuje się zapalenie spojówek oraz objawy ze strony układu oddechowego (kichanie, wykrztuszanie), a śmiertelność jest z reguły bardzo niska lub nie występuje. Zakaźne zapalenie krtani i tchawicy rozprzestrzenia się na fermie znacznie wolniej niż zakaźne zapalenie oskrzeli i rzekomy pomór drobiu.

Zakażenie wirusem ILT ptaków w okresie produkcyjnym prowadzi do obniżenia nieśności o 5 do 25%, która jednak wraca do normy po około 3 - 4 tygodniach.

Najlepszą metodą zapobiegającą stratom wywoływanym przez wirus ILT jest szczepienie profilaktyczne i interwencyjne za pomocą szczepionek podawanych dospojówkowo.

Nawet w przypadku wystąpienia choroby w stadzie, ze względu na stosunkowo wolne jej rozprzestrzenianie możliwe jest zaszczepienie ptaków nie wykazujących objawów chorobowych, co może spowodować zahamowanie rozprzestrzeniania się choroby w stadzie.

Ospa ptaków - na chorobę tę zapadają kury, indyki, bażanty oraz bardzo wiele innych gatunków ptaków dziko żyjących. Ospa wywoływana jest przez zarazek należący do rodziny Poxvi-ridae. Na zakażenie wirusem ospy narażone są ptaki niezależnie od płci i wieku.

Najczęstszą przyczyną rozprzestrzeniania się infekcji jest wprowadzenie do stada zakażonego osobnika. Źródłem zakażenia może być także zanieczyszczona pasza i woda. W okresie letnim, komary oraz muchy mogą przenosić zakażenia zarówno w stadzie, jak i między fermami.

Okres inkubacji choroby trwa od 4 do 20 dni.

W ospie kur, indyków i gołębi stwierdza się trzy postacie choroby: skórną, śluzówkową (dyfte-roidalną) oraz mieszaną. W przypadku postaci skórnej typowe krosty ospowe lokalizują się na głowie, grzebieniu i dzwonkach oraz na skórze kończyn i w okolicy kloaki. Natomiast przy postaci dyfteroidalnej w jamie dziobowej, przełyku lub tchawicy obserwuje się obecność licznych, żółtawych lub ciemnobrązowych serowatych nalotów, mocno przytwierdzonych do [>

26