7334802911

■D OID (270) 3/2014

by; natomiast, w przypadku zakażeń ente-ro toksyczny mi szczepami E. Coli oraz coro-nawirusami lub astrowirusami, obserwuje się uporczywe biegunki; w jelitach następuje ostre zapalenie nieżytowe błony śluzowej; treść jelit jest cuchnąca, półpłynna, zielonkawa lub brązowa; chore stado ma niższe przyrosty i zwiększa się liczba upadków;

•    syndrom zapalenia stawów, kości i zieleniejącej wątroby - w tym przypadku proces chorobowy może obejmować stawy, ścięgna oraz kości; w obrębie stawów palcowych i skokowych tworzą się obrzęki, gromadzi się płyn włóknikowy, co przejawia się bolesno-ścią i kulawiznami; chorobę tę stwierdza się najczęściej u 8 - 11 tygodniowych indyków, a powodują ją śluzowe szczepy E. Coli oraz gronkowce, w tym często szczepy koagula-zo-ujemne;

•    cellulitis - czyli przewlekła postać kolibak-teriozy objawiająca się jako zapalenie skóry i tkanki łącznej podskórnej; jest to postać przewlekła kolibakteriozy, o dużym znaczeniu szczególnie w wielkotowarowym chowie kurcząt rzeźnych; do zmian dochodzi na skutek urazów mechanicznych powodujących przerwanie ciągłości skóry, co umożliwia wnikanie bakterii do rany u namnażanie się w tkance podskórnej; przyżyciowo nie widać wyraźnych objawów klinicznych, diagnozowana jest dopiero w czasie sekcji ptaków lub w ubojni; skóra okolicy pępka, steku, boków ciała i pachwin może być od żółtej, brązowo-żółtej, aż do czerwonobrązowej; jest obrzękła i zgrubiała przypomina wyglądem wafle;

•    Kolibakterioza narządu rozrodczego - występuje u niosek, najczęściej w początkowym okresie produkcji nieśnej; w przypadku tej postaci kolibakteriozy dochodzi do zapalenia jajnika, jajowodu oraz otrzewnej; do zakażenia najczęściej dochodzi drogą wstępującą z kloaki, głównie w trakcie niehigienicznej inseminacji kur.

Poprawa warunków środowiskowych w kurniku

jest podstawowym działaniem prewencyjnym, ograniczającym występowanie tej choroby. Szczególną uwagę należy zwracać na zawilgocenie ściółki oraz poziom zanieczyszczenia mikrobiologicznego powietrza. Pasza i woda powinny być wolne od zakażeń pałeczkami E. coli. Istotną rolę w zapobieganiu odgrywają również szczepienia ochronne przeciwko wirusowym chorobom immunosupresyjnym, takim jak: choroba Gumboro i Mareka.

Leczenie farmakologiczne powinno być celo-wane. Przed zastosowaniem antybiotyku należy wyizolować dany drobnoustrój i określić jego wrażliwość na antybiotyki - wykonać antybiogram.

Zakaźny katar nosa - na chorobę te najczęściej zapadają głownie kury w pierwszym roku życia, czasami kurczęta, bażanty, kuropatwy, indyki oraz kaczki. Chociaż choroba ta szybko się rozprzestrzenia, to śmiertelność w stadzie jest niska. Największe straty odnotowane są w stadach kur niosek, a wiąże się to ze spadkiem nieśności. Chorobę wywołuje Gram-ujemna pałeczka Haemophilus paragallinarum. Głównymi objawami są obrzęk dookoła oczu, obrzęk zatok i kleista, koralikowata wydzielina z nosa o nieprzyjemnym zapachu. Wydzielina z oczu, która prowadzi do sklejenia powiek. Chore ptaki możemy rozpoznać w nocy po głośnym i chry-pliwym oddechu. Przy braku zakażeń towarzyszących, choroba ustępuje zwykle po 2-3 tygodniach.

Aby nie dopuścić do rozwoju tej choroby na terenie fermy, podstawowym zadaniem jest niedopuszczenie do tego, aby ptaki zmokły i zmarzły. Jeżeli w hodowli znajdują się nosiciele bakterii H. paragallinarum, to w jak najszybszym czasie powinni zostać odizolowani od pozostałych ptaków. Kurniki powinny być regularnie wietrzone, suche i czyste.

W leczeniu chorych ptaków stosuje się szerokie spektrum antybiotyków oraz sulfonamidy z tri-metoprimem. Jednocześnie nie należy zapomi-1>

30