dezodoryzacji gazów powinny być tanie i skuteczne. Najprościej byłoby usunąć te substancje ze źródła emisji.
Dominujący udział w dezodoryzacji gazów odlotowych mają metody oparte na absorpcji, adsorpcji i spalaniu katalitycznym. W ograniczonym stopniu stosowana jest kondensacja jako metoda wstępnego wydzielania pary wodnej lub kondensujących gazów. Metody te ograniczają się do substancji odorowych w wodzie i ulegających rozkładowi biologicznemu.
Dezodoryzacja jest prowadzona poprzez filtrację gazu przez przepuszczalne warstwy gleby lub kompostu, filtry impregnowane lub przez barbotaż przez roztwór biologicznie czynny.
Absorpcja, szczególnie przy dużych strumieniach gazu i małych stężeniach substancji odorowych (kilkaset ppm), jest w wielu przypadkach jedną z bardziej efektywnych metod. Absorpcja jest połączona zwykle z reakcją chemiczną w roztworach alkalicznych Na2C03, NaOH, Ca(OH)2, KMn04, NaOCI, 002 lub polega na sorpcji w kwasie H2S04 lub HCI.
W specyficznych warunkach stosuje się utlenianie za pomocą ozonu i innych czynników utleniających.
Rozwój technologiczny, wzrost liczby ludności i jej ciągłe zagęszczanie na niewielkich przestrzeniach oraz prawie niepohamowany przyrost konsumpcji, doprowadziły w wielu rejonach świata do powstawania olbrzymich ilości odpadów, których przyroda nie jest w stanie wchłonąć. Biomasa, stanowiąca około 40% całej masy odpadów komunalnych, stwarza z jednej strony zagrożenie dla środowiska tak chemiczne jak i mikrobiologiczne, a z drugiej strony jest potencjalnym źródłem energii, substancji nawozowych, próchnicy itp. Jednym z możliwych kierunków zagospodarowania biomasy jest kompostowanie, które prowadzi się w różnych warunkach, w odkrytych pryzmach i w zamkniętych reaktorach. Przekonano się także, że nie jest to proces łatwy do prowadzenia i bynajmniej bezodpadowy. Kompostowaniu towarzyszy emisja nieprzyjemnych zapachów i stężonych ścieków. Ze względu na