73935

Swoboda przepływu usług w latach 1957-84 w zasadzie żadnych postępów nie było

•    Swobodę przepływu kapitału - w tej dziedzinie w latach 1960-62 wprowadzono zasadę tzw. Liberalizację bezwarunkowej i liberalizacji warunkowej.

Co obejmował traktat o swobodzie bezwarlinkowej?

Obejmował on następujące formy przepływu kapitału:

•    Przepływ kapitału w formie zagranicznej inwestycja bezpośrednia

•    Przepływ środków finansowych towarzyszących transakcjom handlowym z kredytem handlowym włącznie

•    Przepływ środków finansowych towarzyszących transakcjom papierami wartościowymi notowanymi na giełdach

Oprócz tych podstawowych form liberalizacji bezwarunkowej możliwe były również transfery prywatne czyli przepływ środków na podstawie przekazów pieniężnych nigdy osobami mieszkającymi krajach. Ta podstawowa liberalizacja utrzymywała się od połowy lat 80-tych czyli niewiele więcej od początku lat 60-tych osiągnięto. Kraje członkowskie zainteresowane były utrzymywaniem kontroli przepływu kapitału.

•    Osiągnięcie swobody przepływu osób w latach 60-tych nie było trudne, ponieważ w warunkach wysokiego wzrostu gosp, rośnie zapotrzebowanie na siłę roboczą i nawet w tamtym czasie imigranci z krajów trzecich znajdowali zatrudnienie. Dlatego w 1968 r. wprowadzone zostało rozporządzenie na podstawie którego pracownicy i ich rodziny mogli swobodnie się przemieszczać na obszarze wspólnoty, ale wraz ze zmianą sytuacji gospodarczej na początku lat 70 i wzrostu bezrobocia, kraje członkowskie EWG były coraz mniej z tej swobody zadowolone i w związku z tym wprowadzono specjalną klauzurę, na podstawie której kraje członkowskie mogły zwracać się do komisji wspólnoty europejskiej o zezwolenie na okresowe ograniczenia swobody napływu osób z zewnątrz. Argumentując pogorszoną sytuację na rynku pracy. Od 70-tych lat wprowadzono ograniczenia do swobodnego przepływu osób, niemniej ograniczenia kontrolowane przez komisję. Kraje członkowskie dowolnie nie mogę wprowadzić ograniczeń, ale mogą jeśli uzyskają na to pozwolenia, a pozwolenie uzyskają jeśli przedstawią konkretne dowody pogorszenia sytuacji na rynku pracy. Problem wysokiego bezrobocia we wspólnocie nie został rozwiązany do połowy lat 90-tych.